3 σκέψεις πάνω στὸ “ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ…ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥ!

  1. ‘Never… despair!’ Και όμως, η ίδια η ζωή παίζει τα άνισα παιχνίδια της εκμεταλευόμενη τον αδύναμο και ευαίσθητο χαρακτήρα των θυμάτων της. Θα μου άρεσε ένα “Happyνend” σε αυτή την ιστορία σας ,αλλά εσείς Πιπίνα μου μας εκπλήξατε .Άραγε ήταν η Λίλη ένας αδύναμος άνθρωπος;

    Μοῦ ἀρέσει

  2. Η μοίρα της ή το πεπρωμένο είχε ήηδη διαμορφώσει τον χαρακτήρα της όταν ο πατριός της εκμεταλλεύθηκε την αθωότητά της, του μικρού παιδιού! Η αφύπνιση του μικρού παιδιού, που ήταν η Λίλη, ηλθε σε μία περίοδο μεταβατική, στο σχολείο, για να κάνει εκ των υστέρων την δική της βαθιά τομή στο συναίσθημα της απάτης, της εκμετάλλευσης, αυτής και της μητέρας της προκαλώντας κύματα οργής, σιχασιάς, εκδίκησης πιθανον…. Η αδυναμία του μικρου παιδιού τείνει να στρέψει τα αισθήματα ετούτα στην προσωπικότητά του ως να έφταιγε το ίδιο για ό,τι συνέβη! Δεν υπάρχει λύση… Πρόκειται για έναν εφιάλτη χωρίς τέλος και μια τάση αυτοτιμωρίας… μέχρι τέλους….

    Μοῦ ἀρέσει

Ἀπαντῆστε

Συμπληρῶστε κατωτέρω τὰ στοιχεῖα σας ἢ πατῆστε σὲ ἕνα εἰκονίδιο γιὰ νὰ συνδεθῆτε.

Λογότυπος τοῦ WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιῶντας τὸν λογαριασμό σας στὸ WordPress.com. Ἀποσυνδεθῆτε /  Ἀλλαγή )

Εἰκόνα Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιῶντας τὸν λογαριασμό σας στὸ Twitter. Ἀποσυνδεθῆτε /  Ἀλλαγή )

Φωτογραφία στὸ Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιῶντας τὸν λογαριασμό σας στὸ Facebook. Ἀποσυνδεθῆτε /  Ἀλλαγή )

Σύνδεση μὲ τὸ %s σὲ ἐξέλιξη...