Τα παιδιά… οι αετοί…

Σύδνεϋ 29/6/’18

Σε βράχο σκαρφαλώσαμε

ο αετός στην πλάτη μας

και το σχοινί στο χέρι.

Με άγχος αναμένουμε…

Πνέει ο αγέρας δυνατά.

Διάφανος ο αιθέρας…

Προβατάκια τα σύννεφα αέρινα

χάνονται στου ορίζοντα το τόξο!

 

Αναμένουμε! 

Είμαστε έτοιμοι για την άγια στιγμή

για το φύσημα του πεισματάρη Αίολου,

που τελικά θα πάψει τα  χαϊδέματα,

θα τ’ αγκαλιάσει -άγαρμπα ίσως-

και θα τ’ ανυψώσει!

Εμείς, θα χειριζόμαστε το σχοινί

με τέχνη απαράμιλλη!

Τους αετούς μας τους θέλουμε

κουκίδες τοσοδούλες

να μας θωρούν -περήφανοι εταίροι-

από το ύψος προσφοράς!

Έλα λοιπόν Αίολε,

τα μαγουλά σου φούσκωσε

ροδο-κοκκίνησέ τα

και δός του…

Σταμάτα πια το παίδεμα.

Σεβάσου την προσπάθεια.

Προσδοκούμε την συμβολή σου

στο παιχνίδι μας… το ξέρεις δα,

στο πέταγμα του φίνου αετού μας…

Έλα!   Φύσα λοιπόν!

Δοκίμασε  την αντοχή μας!

 

Ξάφνου ζωντάνεψαν  

θαρρείς οι αετοί…

Το ρίγος τους διατρέχει

τις παλάμες μας!

Το σχοινί μας ηλεκτρίζεται!

Αίολος ζυγίζει τους, απαλά!

Τι κόλπο!

«Σηκώστε τους!..

Αντισταθείτε στην πνοή του…»

Ακούγεται το σύνθημα!

Τρέχουμε αποφασιστικά

στο ίσιωμα  του βράχου,

κόντρα στον Αίολο…

Για δες τον πείσμα!

Συρίζοντας ξεχύνεται!

Τι κέφι!

Να πώς πετούν οι αετοί!

Τ’ άφθαστα ανιχνεύουν…

Χάρτινα, αγέρωχα πουλιά!

Και πώς αγαλλιάζουμε

μ’ ετούτη την χαρά!

Πέταξαν τόσο ψηλά

χαιρέτησαν  τον Ήλιο!

 

Σ΄ευχαριστούμε φίλε, Αίολε!

Καίρια η αποστολή μας!

©Πιπίνα Δ. Έλλη (Pipina D. Elles)