Δρ ΠΙΠΙΝΑ Δ. ΈΛΛΗ (Dr PIPINA D. ELLES)
Βιογραφικό Σημείωμα 2018: H Πιπίνα-Δέσποινα Ιωσηφίδου-Ελλη[1] γεννήθηκε στην πρωτεύουσα της Ηπείρου, Ιωάννινα. Στην γενέτειρά της (Ιωάννινα) μεγάλωσε και εκπαιδεύτηκε στις τρεις βαθμίδες εκπαίδευσης: την Στοιχειώδη, την Μέση και την Πανεπιστημιακή.
ΖΩΣΙΜΑΙΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ: Υπήρξε ένα από τα ευνοούμενα παιδιά των Ιωαννίνων καθώς είχε την τύχη να αποκτήσει την στοιχειώδη εκπαίδευσή της στην Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία, που ως πρωτότυπο σχολείο και ειδικά για την άσκηση των φοιτητών του Διδασκαλείου του ομώνυμου ιδρύματος, απαρτιζόταν από τέσσερα δημοτικά σχολεία: το Εξατάξιο, το Τετρατάξιο και δύο μονοτάξια. Υπήρξε μαθήτρια του Τετρατάξιου.
Το ίδρυμα είχε την δυνατότητα να παρέχει στους μαθητές της εποχής πέρα από την θεωρία των μαθημάτων και την πράξη. Ακαδημαϊκοί στόχοι ήταν η σωστή ανάγνωση, η ορθογραφία, η αναγνώριση των λέξεων, η κατανόηση των κειμένων της λογοτεχνίας ή της ποίησης, η έκθεση, η απαγγελία και τα μαθηματικά. Η Ιστορία, η Γεωγραφία και τα Θρηκευτικά ήταν επίσης σημαντικά διδακτέα μαθήματα και οι δάσκαλοι απαιτούσαν παραστάσεις φτιαγμένες με το χέρι. Στην Γεωγραφία λ.χ., ο μαθητής που εξεταζόταν όφειλε να ζωγραφίζει τον όποιο χάρτη του μαθήματος, στον πίνακα, με τις κυριότερες πόλεις, όρη, λίμνες ή ποτάμια, θάλασσες κτλ.
Όσοι από τους μαθητές δεν κατόρθωναν να προσαρμοστούν και να ανταποκριθούν θετικά και να ανεβούν στο αιτούμενο επίπεδο, διαγράφονταν από το σχολείο. Ο κατώτερος βαθμός που επιτρεπόταν στα ενδεικτικά στο τέλος της σχολικής χρονιάς, ήταν το Οκτώ και άριστα ήταν το Δέκα.
Πέρα από την ζωγραφική και το τραγούδι σε σόλο ή σε χορωδία, την υποκριτική-Θέατρο, η χειροτεχνία η οποία ξεκούραζε συνήθως τους μαθητές, συμπεριλάμβανε εργασία με τον πηλό ή αγγειοπλαστική, για τους μαθητές που ενδιαφέρονταν και την ξυλογλυπτική (κυρίως για τα αγόρια). Ενθαρρυνόταν επίσης η ενασχόληση με το καλούμενο ορεγκάμι.
Η φυσική αγωγή ήταν επίσης υψηλού επιπέδου, καθώς συμπεριλαμβάνονταν γυμναστικές ασκήσεις ή διάφορες και σχετικές ομαδικές δραστηριότητες, όπως η σκυταλοδρομία, το τρέξιμο, το άλμα σε ύψος και μήκος και διάφορα άλλα παιχνίδια καθώς και οι δημοτικοί χοροί.
Ακόμη και η Κηπουρική και η μελισσοκομία ήταν διδακτέα αντικείμενα στην Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων, και υπήρχαν φυσικά οι κατάλληλες υποδομές αρωγοί προς ετούτο, εντός του μεγάλου χώρου του ιδρύματος. Η γνωριμία και η οικειότητα με τα οικιακά ζώα αλλά και ήπια ζώα του δάσους όπως το ελάφι μας, συμπεριλαμβάνονταν σε αυτή την γενική διαπαιδαγώγηση.
ΓΙΟΡΤΕΣ – ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ: Τα Χριστούγεννα ή άλλες εορτές- συμπεριλαμβαν0μένων κυρίως των εθνικών επετείων- γιορτάζονταν ποικιλοτρόπως και συχνά με μεικτή δόση, τουτέστιν θρησκευτικής-ιστορικής υφής. Οργανώνονταν διάφορες εκδηλώσεις, απαγγελία, τα κατάλληλα τραγούδια ή εμβατήρια, συχνά με χωρωδία, γεγονός που απεδείκνυε την σημασία που δινόταν. Για όλα ετούτα χρειαζόταν και κάποια προετοιμασία… Όσο για το θεάτρο πάντα πρόσφερε συγκινήσεις… Οι σπουδαστές βοηθούσαν με την τεχνική τους συμμετοχή και ως χαρακτήρες του θεατρικού!
Το δε ξακουστό γαϊτανάκι, χορευόταν τις αποκριές, όταν ντυμένοι οι μαθητές επιδίδονταν στο χορό με τις όμορφες χρωματιστές κορδέλες που συνοδευόταν με το περίφημο τραγουδάκι!
«Γαϊτάνι είχα στο πλεκτρί και τσόχα εις τον ράφτη / και ξένον εις την ξενητειά και καρτερώ τον νά ‘ρθη…»
Ο χορός γινόταν δίπλα σχεδόν στη μεγάλη Σκάλα στην πίσω αυλή του σχολείου, που ωδηγούσε στις τάξεις, μακριά από τον κεντρικό δρόμο (σήμερα Οδός Δωδώνης).
Οι παρελάσεις των μαθητών ντυμένων στα ναυτικά, ήταν μία όμορφη εκπαιδευτική εμπειρία και ήταν προνόμιο των δύο τελευταίων τάξεων του Δημοτικού σχολείου.
Οι μάλλον αυστηροί, διδάσκαλοι, επέβλεπαν την συμπεριφορά των μαθητών προς τους μεγαλύτερους με σχολαστικότητα, και επιπλέον παρακολουθούνταν και επιβραβεύονταν ή μνημονεύονταν για προσοχή και διόρθωση, και η μεταξύ των μαθητών, συμπεριφορά.
Στην Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία λοιπόν μπήκαν οι δυνατές βάσεις για την μετέπειτα εκπαίδευση της Πιπίνας Δ. Ιωσηφίδου Elles. Ακολούθησε η Μέση Εκπαίδευση στο Γυμνάσιο Θηλέων Ιωαννίνων και τέλος η εισαγωγή και φοίτησή της στην Φιλοσοφική Σχολή με κλασσική κατεύθυνση, στο νεοδρυθέν το 1964-1965 Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ολοκλήρωσε την τετραετή φοίτησή της από το 1964-1965 ως και το 1967-1968.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΛΛΗΣ: Το 1968, τελειόφοιτος πλέον, γνώρισε από φίλους τον Γεώργιο Elles, που είχε επισκεφτεί τη γενέτειρά του για διακοπές, τον υπανδρεύτηκε ύστερα από μερικούς μήνες στην Αθήνα, στην βυζαντινή εκκλησία του Άγιο Σώστη, στον Νέο Κόσμο, κοντά στο προάστιο Καλλιθέα, και τον ίδιο χρόνο, στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου, κίνησαν για το Σύδνεϋ. Κάνανε μία εβδομάδα διακοπές στην Κεντρική και Νότιο Ιταλία, επισκέφθηκαν την Σικελία και το Κάπρι και τέλος στην Νεάπολη επιβιβάστηκαν στο υπερωκεάνιο ΜΑΡΚΟΝΙ. Ένα υπέροχο ταξίδι μέσω των Καναρίων Νήσων και στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής, ύστερα η ημερίσια επίσκεψη στην Πέρθ και η πενταήμερη στην Μελβούρνη, και τέλος στο Σύδνεϋ…
Η Νεαρή Πιπίνα-Δέσποινα δεν άργησε να γίνει Αυστραλή υπήκοος, καθώς ο σύζυγός της Γιώργος Έλλης ζούσε ήδη εννέα χρόνια στο Σύδνεϋ αφού αρχικά είχε έλθει ως διερμηνέας των Ελλήνων στην Μπονεγκίλα το 1959. Λίγο αργότερα στρατεύθηκε οικεοθελώς στο σώμα των Commandos, ενώ παράλληλα φοιτούσε και εργαζόταν ως Registered Psychiatric Nurse (τριτοβάθμια εκπαίδευση), στο σημαντικότερο Ψυχιατρείο της εποχής, του Ν. Ημισφαιρείου, The Macquarie Psychiatric Centre. Λίγο αργότερα ο Γιώργος Έλλης αμείφθηκε με το Πτυχίο του Registered General Nursing (τριτοβάθμιας εκπαίδευσης).
ΠΡΩΤΕΣ ΕΠΑΦΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΔΩ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΤΥΠΩΔΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Η Πιπίνα Δ. Ιωσηφίδου-Έλλη διετέλεσε ως Δασκάλα και Διευθύνουσα Μονοτάξιου Σχολείου στο Balmain-Sydney την περίοδο 1968-1969… (υπό την αιγίδα της Ορθόδοξης Ελληνικής Κοινότητας του Σύδνεϋ και των Περιχώρων του. Δυστυχώς διεπιστώθη στην έρευνά της το 1997, για το θέατρο του ιδίου οργανισμού, η απουσία από τα ημερολόγια του, της υπηρεσίας της την περίοδο του 1968-69, μολονότι πληρωνόταν από αυτόν). Σταμάτησε μη ολοκληρώνοντας το έτος 1969, καθώς περίμενε την γέννηση του πρώτου παιδιού της.
Την περίοδο του 1974 έως και μέρους του 1979, οργάνωσε και δίδαξε ως καθηγήτρια και διευθύνουσα στο Ελληνικό Γυμνάσιο της Παρραμάττας – Σύδνεϋ, υπό την αιγίδα της Ορθοδόξου Ελληνικής Κοινότητας της Ενορίας του Αγίου Ιωάννη, στο Hassall Street, Parramatta-Sydney.
ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ: Το 1994-1996 φοίτησε – αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Νέας Αγγλίας (NEU Of Armidale), και το 1997, απέκτησε το πτυχίο B.A. στην Νεοελληνική Λογοτεχνία.
Το 1997 συνέχισε με σπουδές για το πτυχίο του Master of Arts στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ και αποφοίτησε τον ίδιο χρόνο. Η διατριβή της (έρευνα) Το παροικιακό Θέατρο υπό την αιγίδα της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας, έγινε βιβλίο, το οποίο παρουσιάστηκε στις 17 Απριλίου 2002 στο Σύδνεϋ, στην Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα. Η παρουσίαση συνοδεύτηκε από μία εντυπωσιακή Έκθεση Ζωγραφικής πορτραίτων των σημαντικότερων από τους Ηθοποιούς του Ελληνικού θεάτρου στο Σύδνεϋ, καθώς και σκίτσα, που έγιναν την περίοδο του Φεστιβάλ το 1997, και ήταν σχετικά με τα θεατρικά έργα που παρουσιάσθηκαν στο Φεστιβάλ της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας.
Το 1998 συνέχισε στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ τις σπουδές της για το Master of Philosophy και στο 2ο εξάμηνο του ιδίου έτους ανήλθε στο Ph.D (Διδακτορικό). Την περίοδο 1999 – το 2002 δούλεψε με ενθουσιασμό και πίστη στην Διδακτορική της Διατριβή, που ο τίτλος της Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ, υποσχόταν έρευνα που θα προσέφερε περαιτέρω στην όποια μελλοντική μελέτη της όποιας δουλειάς του Κρητικού διανοούμενου. Έχοντας ολοκληρώσει το πρώτο σχήμα της διατριβής της, το 2002 ήρθε σε ρήξη με τον επόπτη της στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ και διέκοψε την όποια συνεργασία της μαζί του. Επανήλθε ωστόσο μετά μεγάλο διάστημα (έγινε άμεσα αποδεκτή στο Flinders University το 2007) οι διορθώσεις όμως περίμεναν, καθώς δεν υπήρχε διαθέσιμος επόπτης. Το 2010 βρέθηκε και διατέθηκε ως επόπτρια της Διατριβής της η Δρ Μ. Παλακτσόγλου, του Πανεπιστήμιο Flinders. Η διδακτορική της διατριβή «H Γυναίκα στο Θέατρο του Νίκου Καζαντζάκη», της οποίας οι διορθώσεις ολοκληρώθηκαν το 2012, επιβραβεύθηκε με τον τίτλο της Διδάκτορος το 2015! Το «Κάλιο αργά παρά ποτέ!» έγινε έκτοτε το «μότο» της Δρ Πιπίνας Δ. Έλλη.
ΟΜΙΛΙΕΣ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: Η Πιπίνα Δ. Έλλη, άνθρωπος των γραμμάτων και της Τέχνης τελικά, έχει κατά καιρούς δημοσιεύσει ποιήματα, άρθρα ποικίλου ενδιαφέροντος και λογοτεχνική κριτική για άλλους λογοτέχνες στις ελληνικές εφημερίδες στο Σύδνεϋ και στη Μελβούρνη, ενώ παιδικές ιστορίες και ποιήματά της έχουν ακουστεί από το SBS, το 1997, καθώς και από δύο ραδιοσταθμούς του community radio. Έχει προσφέρει τον χρόνο της για διάφορες ομιλίες στο Σύδνεϋ, για την Παμμακεδονική κατόπιν εισήγησης των Μακεδόνων, και πέντε για την Πανηπειρωτική ένωση, κατόπιν εισήγησης προς την Π. Έλλη, των εκπροσώπων της.
Στις 23 Ιανουαρίου του 2002 κατόπιν εισήγησης προς την Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων από πρώην συμφοιτητές της Π.Ε., και νυν καθηγητές στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στα τμήματα Ιστορίας και αλλού, ακόμη και σήμερα, έγινε τιμητική παρουσίαση του λογοτεχνικού και καλλιτεχνικού έργου της, στην αίθουσα Τέχνης και Λόγου του εν λόγω Πανεπιστημίου.
ΕΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ… Σε ετήσιο περιοδικό της Παμμακεδονικής Ένωσης το 2001 και το 2005
*Στην Ετήσια Ηπειρωτική εφημερίδα, Τα Νέα για τέσσερις ή πέντε χρονιές
*Στις ελληνικές εφημερίδες του Σύδνεϋ τον Κήρυκα και τον Κόσμο για σειρά ετών.
*Γράφει στα λογοτεχνικά περιοδικά της Μελβούρνης, ο Λόγος και Αντίποδες και είναι μέλος των λογοτεχνικών οργανισμών που τα εκδίδει.
*Στο Anagnostis e–magazine γράφει λίγο μετά από την εμφάνισή του και επίσης
*Στο ηλεκτρονικό περιοδικό Diasporic Literature spot (Diasporic org.)
ΑΝΘΟΛΟΓΙΕΣ-ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ: Έχει λάβει μέρος σε στις Ανθολογίες:
- Του Ευάγγελου Ρόζου: Σύγχρονη Ανθολογία Ποίησης 1977-1997, Αθήνα 1997
- Των Γ. Κατσαρά και Γ. Λιάσκου: Ποιητικές ώρες, Μελβούρνη 1998
- Στο περιοδικό Παρουσία στο τεύχος 50, τ0 2009
ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΣΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΚΕΣ ΗΜΕΡΙΔΕΣ : Έχει συμμετάσχει στην Μνημόσυνο Ημερίδα για τα σαράντα χρόνια από το θάνατο του Ν. Καζαντζάκη στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ το 1999, παρόντος του Ιδρυτή της Εταιρείας των Φίλων του Νίκου Καζαντζάκη (έδρα στην Γενεύη), Γιώργου Στασινάκη, και η εργασία της Ο Οθέλος Ξαναγυρίζει του Ν. Καζαντζάκη: μία πολύπλοκη υπόθεση, είναι η πρώτη δουλειά παγκόσμια πάνω στο συγκεκριμένο θεατρικό του Ν. Καζαντζάκη. Η εργασία ετούτη παρά το γεγονός ότι είχε γραφτεί βιαστικά, και προφανώς δεν ήταν τέλεια, παραχωρήθηκε από την υποψήφια Διδάκτορα Πιπίνα Δ. Έλλη, στον κ. Γ. Στασινάκη κατόπιν παράκλησής του, μεταφράστηκε στα Γαλλικά και δημοσιεύτηκε από την Εταιρεία των Φίλων του Καζαντζάκη στην Γενεύη, στο τεύχος της Εταιρείας το 2002.
Η θετική συμμετοχή της σε Σεμινάριο της ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων το 2002, αναγνωρίστηκε με την προσφορά Διπλώματος.
Το 2003 έλαβε μέρος στο τριήμερο Συνέδριο του Flinders University of Adelaide. Η εργασία της για την σύγκριση των: Ν. Καζαντζάκη και του Α. Σικελιανού δεν δημοσιεύτηκε… Η Πιπίνα Δ. Έλλη θεώρησε αδικαιολόγητο τον αποκλεισμό της από το κατόπιν εκδοθέν εγχειρίδιο του Συνεδρίου!
ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΦΙΛΟΤΕΧΝΗΣΕ, ΔΙΟΡΘΩΣΕ Ή ΣΚΙΤΣΑΡΙΣΕ: Έχει φιλοτεχνήσει δύο βιβλία (με αμοιβή)
1.της Γ. Ξενοφού στην Αδελαΐδα (Reflections Poetry 1956-1999)
2.του Αλεξανδρου Ζαφείρη (Κουκουλιοί Σουλίου Λαογραφικές και Παραδοσιακές Μνήμες, 2008), βοηθώντας τον να μεγαλώσει το κείμενό του με σχολαστικές διορθώσεις. Επιπλέον τιτλοφόρησε το κείμενό του και σκιτσάρισε όλες τις εικόνες του βιβλίου του… πλην μιας…
Κάτι παρόμοιο έκανε και με άλλων τα κείμενα χωρίς να ζητήσει χρήματα… συχνά μάλιστα δεν δημοσιεύτηκε η προσφορά της…
Στην συλλογική έκδοση της δουλειάς της ποιήτριας Τούλας Δεμερτζή, από την Ηγουμενίτσα της, το 2003, υπό τον τίτλο, ΑΝΑΠΛΟΥΣ, έγινε πολλή δουλειά εκ μέρους της Π.Δ.Έλλη, διορθώσεις, σελιδοποίηση εξώφυλλο και πολλά άλλα και τελικά μπήκε εδώ, και μία κριτική της μελέτη επί της συγκεκριμένης ποιητικής συλλογής…
Τελικά δεν ήταν δυνατόν να συνεχίσει αυτού του είδους την εργασία, καθότι πέρα από τις οικογενειακές υποχρεώσεις της, έγραφε,διόρθωνε και ζωγράφιζε κτλ…
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: Μέχρι στιγμής έχει εκδώσει 43 βιβλία στα οποία: συμπεριλαμβάνονται, ποίηση (στην Ελληνική και στην Αγγλική), θεατρικά έργα (στην Ελληνική και Αγγλική), μυθιστόρημα, παιδικό μυθιστόρημα (στην Ελληνική και Αγγλική) αστυνομικές νουβέλες και δράμα, μία τετράτομη συλλογή Κριτικών Μελετών και παράλληλα Έρευνας και η Διδακτορική της Διατριβή: Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ, το 2017.
ΑΝΑΓΝΩΡΗΣΗ – ΒΡΑΒΕΙΑ: Μέχρι στιγμής έχει λάβει τρία (3) βραβεία για το Θεατρικό της έργο, τρία (3) για την Ποίησή της και τέσσερα (4) βραβεία για την προσφορά της στην Ελληνική παροικία του Σύδνεϋ. Δεν επιδιώκει συμμετοχές σε διαγωνισμούς… Θεωρεί ότι αν τα βιβλία της μιλούν και επικοινωνούν ευθέως στις ψυχές των αναγνωστών της, η αμοιβή της έγκειται στην άποψη των αναγνωστών της…
Όλα τα βιβλία της που εκδίδονται σε πολύ μικρό αριθμό (50 κομμάτια) υπάρχουν στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του Σύδνεϋ και στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Καμπέρας. Κάποια από τα βιβλία της υπάρχουν στις βιβλιοθήκες των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης (δύο μόνο), Ιωαννίνων, Κερκύρας, στο Καποδιστριακό (δύο μόνο) και στην Εθνική Βιβλιοθήκη Αθηνών περίπου δώδεκα. Επίσης μερικά βιβλία της απαντούν στη Ζωσιμαία βιβλιοθήκη Ιωαννίνων, και όλα τα βιβλία της υπάρχουν στο Κέντρο των Ηπειρωτικών Μελετών. Εφέτος θα κατατεθούνε δύο νέα βιβλία που ολοκληρώθηκαν το 2018: η ποιητική της συλλογή ΑΙΩΡΗΣΗ και ο τόμος Δ΄της σειράς μου ΜΕΛΕΤΕΣ, όπως ήδη αναφέρθηκε…
ΤΕΧΝΗ – ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ: Όσον αφορά τη ζωγραφική της θα πούμε εδώ ότι ζωγραφίζει από το 1970, έχει εκθέσει πέντε (5) φορές, ατομικά, και εφτά (7), συλλογικά.
Η Πιπίνα Έλλη έχει λάβει μέρος στο Archibald και Dobbel Award στο NSW Gallery στο Σύδνεϋ .
- Στο Archibald award με τα πορτραίτα: της Irina Dunn, το 1997 και του Professor Γιώργου Παξινού το 1999.
- Στο Dobell award με δύο πίνακες με μολύβι και κάρβουνο, επίσης το 1997 και το 1999.
Ο αριθμός των πινάκων της που ανέρχεται σε μεγάλο αριθμό ποικίλει ως προς τα media που χρησιμοποιήθηκαν… Δεκάδες είναι τα σκίτσα της τα οποία αναρτήθηκαν όπως και μερικοί από τους πίνακές της στο Facebook, με καλή υποδοχή ομολογουμένως!
Κάποιοι από τους φίλους και συγγενείς στην Ελλάδα έχουν έργα της, δύο άλλοτε γνωστές της στην Μελβούρνη, ένας πουλήθηκε στην Queensland, δύο δόθηκαν ως δώρα στο Σύδνεϋ και έξι πίνακες στα Γιάννινα (από τους οποίους δύο αφανίσθηκαν) ένας στην Κέρκυρα που φαίνεται να έχει εξαφανιστεί, ένας στο Μπιζάνι… σε φίλους… Μερικοί πίνακες που έχουν προσφερθεί ως δώρα και εδώ στο Σύδνεϋ, φαίνεται ότι έχουν αφανισθεί για κάποιον λόγο.
ΔΩΡΕΕΣ: Δωρεές διετέθησαν δύο φορές (προς πώληση) για το Ελληνικό Τμήμα του Macquarie University, και ένα άλλο για τον Σύλλογο των Ελλήνων Διδασκάλων στο Σύδνεϋ το οποίο «ως επληροφορήθην!» εξαφανίσθηκε! Επίσης φιλοτέχνησε με μολύβι τα πορτραίτα των καθηγητών της στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ το 2007, ήτοι: των Professor Μichael Jefferys, Dr Alfred Vincent, Dr Vrasidas Karalis, Dr Antonis Drakopoulos. “Ελπίζω”, λέει η ίδια, ότι υπάρχουν κρεμασμένα σε κάποιον τοίχο του σπιτιού τους τελικά… καθώς ήταν κατάλληλα φτιαγμένα για να διατηρηθούν στον αιώνα… μέσα σε κάδρα με τζάμι και κατάλληλα για το υλικό που χρησιμοποίησα, ψεκασμένα!
ΕΡΕΥΝΑ: Το 1998 και 1999 διετέλεσε ως ερευνήτρια βοηθός του Dr Michael Jacklin στην έρευνα για το AustLit στο Πανεπιστήμιο του Wollongong NSW, of Australia. Η προσφορά του Dr Michael Jacklin για την συνέχιση της συνεργασίας τους, απερρίφθη ευγενικά εκ μέρους της, λόγω της χρονοβόρας προσπάθειάς της εκείνη την περίοδο για την τελείωση της Διδακτορικής της Διατριβής.
ΕΝΑΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΗΣ Δρ ΠΙΠΙΝΑΣ Δ. ΕΛΛΗ ή Dr PIPINA D. ELLES: «Τον Σεπτέμβριο του 2015, κατόπιν της μακράς παλινωδίας μου για ομολογουμένως αξιοπερίεργους λόγους και τις αναίτιες καθ’ ολοκληρία αντιδράσεις στο Νεοελληνικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Σύδνεϋ (έχοντας ολοκληρώσει το πρώτο σχήμα της Διατριβής μου), απόκτησα το ακριβοπληρωμένο με πίκρες και απογοήτευση ετούτο πτυχίο μου, από το Πανεπιστήμιο του Flinders, υπό την εποπτεία δύο καθηγητών της κ. Μ. Παλακτσόγλου -Πρώτη επόπτρια-Διδάκτωρ-, και του πρωτοβάθμιου καθηγητού και Διευθύνοντος του Νεοελληνικού Τμήματος, κ. Μιχάλη Τσιανίκα -Δεύτερου Επόπτη-, με καλή βαθμολογία. Κατά την ταπεινή μου γνώμη… αισίως και δικαίως πλέον, φέρω τον τίτλο της Διδάκτορος… και όντως λυπάμαι για την απογοήτευση που πιθανόν ένιωσαν κάποιοι από τους άσπονδους φίλους!»
Τέλος
[1] Θα αναφερόμαστε εδώ στην Διδάκτορα Πιπίνα Δ. Έλλη χωρίς τους τίτλους της…
PIPINA ELLES 