Μας περιπαίζει ο ουρανός!
Ο ήλιος καλοδέχεται το διάλειμμα!
Τα σύννεφα με την σειρά τους,
δεν νοιάζονται!
Και ποιος είμαι εγώ να κρίνω!
Το παιχνίδι τους δεν σχετίζεται
με  την ύπαρξή μου!
Το πώς εγώ αισθάνομαι
αφορά εμένα προσωπικά!
Μήτε ο διπλανός μου
μπορεί να νιώσει το δικό μου
συναίσθημα!
Ίσως πάλι νιώθει πως
ως συνάνθρωπος
δεν τον καταλαβαίνω!
Οποία απαισιοδοξία!
Σήμερα την ημέρα του Κυρίου
ίσως θα έπρεπε να βρίσκομαι
στον ΟΙΚΟ ΤΟΥ…
να προσευχηθώ για την
μεμψιμοιρία μου!
Ως πλάσμα του, ίσως με νιώσει
για την μικρότητα που με παρασέρνει!
Στον μπάτο της γραφής ένα σκονίδιο
Ύπαρξης -εγώ!- τι σημασία έχει
σε ετούτο το ατέλειωτο Σύμπαν!
4/4/‘21

Δουλειά μου!