Από το βιβλίο μου Ποίησης, ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΤΑΞΙΔΙ

Βασίλειο αετογεννημένων, είναι…

Σκουτάρια, στείρες βελέντζες και καραμελωτές   

στολίζουν ακόμα τους καναπέδες

και τζάκια θερμαίνουν τις παγωμένες γωνιές,

και μες στην καρδιά του Οκτώβρη!

Το κοκορέτσι ψήνεται φρέσκο…

«Περιμένετε αν μπορείτε,

αν θέλετε να το γευτείτε»

συμβουλεύουν.

Φρέσκο – ζυμωμένος, ζεστός άρτος

κόβεται στο τραπέζι και δίπλα η χωριάτικη

και η αγαπημένη

από  ντόπια  αγριόχορτα!

Χοιρινό κοντοσούβλι και άλλα σπιτίσια,

πίτες με χόρτα ή με ανθότυρο…

Αχ! Ετούτη είναι αληθινή ζωή!

Το Μετσοβίτικο κλίμα,

είναι το οξυγονούχο ελιξίριο της ζωής!

Στα μικρομάγαζα μας πιάνει πανικός!

Υπάρχουν όμορφα, φτιαγμένα από χέρια, ντόπια.

Όμως υπάρχουν και τα άλλα, τα… εισαγόμενα

κι αυτό πονάει αλήθεια!

Απαξιώνεται το χέρι του Έλληνα τεχνίτη

και αφανίζεται η πολιτιστική κληρονομιά μας.

Παινεύω λοιπόν τη νοημοσύνη των ενηλίκων και υπερηλίκων

που δεν απαρνιούνται το παραδοσιακό τους ένδυμα!

Έλληνες και Ελληνίδες στην ψυχή και στην παράδοση

φοράνε τη μαντήλα στο κεφάλι με γούστο και με σκέρτσο

την κεντημένη την ποδιά, άνοιξη στο χειμώνα!