Μία ιστοριούλα από το βιβλίο μου για όλη την οικογένεια ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ

Copyright: Pipina Despina Elles

Η Νίνα μια μικροφτιαγμένη, κι αδυνατούλα κοπελίτσα έξι ετών, ένα ήσυχο και καλόβολο παιδί. Η μητέρα της, η κυρία Μιράντα, ανησυχούσε πολύ για το μέλλον της λεπτεπίλεπτης κορούλας της.

-Έλα τώρα Μιράντα!.. Η Νίνα είναι μικρή ακόμη! λέγανε οι δικοί και οι φίλοι για να καθησυχάσουν τις ανησυχίες της.

Στο νηπιαγωγείο η δασκάλα αγαπούσε τη μικροκαμωμένη Νίνα, για την ευαισθησία της, την υπακοή της και την εξυπνάδα της.  Η Νίνα ήταν καλή σε όλες τις δραστηριότητες της τάξης της κι έδειχνε μια καλλιτεχνική ευαισθησία, ασυνήθιστη για την ηλικία της. Αγαπούσε τη μουσική, τραγουδούσε με συγκέντρωση κι ορθότητα κι όταν χόρευε, οι κινήσεις της ήταν εντυπωσιακά αρμονικές. Στη γυμναστική μάλιστα είχε φυσική κλίση.

Η δασκάλα της που παρακολουθούσε για πολλές εβδομάδες τη μικρή Νίνα, μια μέρα, στο διάλειμμα, τη φώναξε και της μίλησε ιδιαίτερα.

-Σου αρέσουν η γυμναστική κι ο χορός Νίνα, δεν είναι έτσι;

-Ναι κυρία Αντιγόνη. Μου αρέσουν πάρα πολύ! απάντησε η Νίνα ευγενικά.

-Σήμερα λοιπόν, έφερα μία βιντεοταινία με χορό και γυμναστική, ώστε αφού το δείτε στην τάξη όλα μαζί τα παιδάκια, ύστερα θα μου πείτε τις εντυπώσεις σας, είπε η κυρία Αντιγόνη.

Η Νίνα ανυπομονούσε τώρα να μπουν στην τάξη για να δει τη βιντεοταινία. Της άρεσαν αυτού του είδους τα προγράμματα στο σχολείο, αν και πολλές φορές ένιωθε μια παράξενη λύπη. Η κυρία Αντιγόνη, ζήτησε από τα παιδιά να καθίσουν απάνω στο χαλάκι της αίθουσας, και πρόσθεσε, ότι θα παρακολουθούσαν κάποια ενδιαφέροντα πράγματα.  Ταχτοποίησε λοιπόν το βίντεο και τη βιντεοταινία.

Τα παιδιά παρακολούθησαν τα μπαλέτα Βολσόϊ, στη “Λίμνη των κύκνων” του Μπόρακ, όπως εξήγησε η κυρία Αντιγόνη. Οι μπαλαρίνες λες και πέταγαν κάποτε στον αέρα, και τότε  έμοιαζαν με όμορφα μεγάλα πουλιά που γρήγορα όμως ξανάγγιζαν τη γη, για να επαναλάβουν τις κινήσεις τους. Οι λεπτοί χορευτές που συνεργάζονταν με τις μπαλαρίνες στην παραγωγή επάνω στη σκηνή, ήταν ευγενικοί, ευλύγιστοι και  δυνατοί, αφού τις ύψωναν στον αέρα ή τις υποστήριζαν με τρόπο, ώστε αυτές να μπορούν να εκτελούν τις δύσκολες φιγούρες τους.

Το θέαμα ήταν στ’ αλήθεια πολύ όμορφο. Τα παιδιά  με την ευαισθησία που χαρακτηρίζει την ηλικία τους, καταλάβαιναν ότι παρακολουθούσαν κάποια ντελικάτα πλάσματα, που με τη συνοδεία κάποιου είδους μουσικής εκφράζανε τα αισθήματα και μιμούνταν τις πράξεις, συνηθισμένων ανθρώπων, με τρόπο που αληθινά άγγιζε την καλαισθησία τους.

Τη βιντεοταινία αυτή ακολούθησε μία άλλη, τελείως διαφορετική. Ήταν κι αυτή πολύ ενδιαφέρουσα, και τα παιδιά μπόρεσαν να παρακολουθήσουν σ’ αυτή ρυθμική γυμναστική.  Είχαν την ευκαιρία να δουν πολλών ειδών ασκήσεις, κάποτε μάλιστα με τη βοήθεια  πολλών διαφορετικών οργάνων της γυμναστικής, όπως είναι το εφαλτήριο, το μονόζυγο ή το μπαρ. Ενδιαφέρουσες ήταν και οι ασκήσεις στο δάπεδο, επάνω σε στρώμα γυμναστικής και με τη συνοδεία κλασσικής μουσικής. Στη  βιντεοταινία αυτή ξεχώριζε η Νάντια Κόμενιτς,  παγκόσμια αναγνωρισμένη αθλήτρια, που ήταν μόλις 11 χρόνων όταν νίκησε στους Ολυμπιακούς αγώνες. Η φημισμένη αθλήτρια, είχε μεγαλώσει με τη γυμναστική, και τελικά είχε αφοσιωθεί σ’  αυτήν.

-Λοιπόν παιδιά; Τι σας άρεσε περισσότερο απ’ όλα όσα είδατε; ρώτησε η κυρία Αντιγόνη.

-Εμένα μου άρεσαν οι μπαλαρίνες που χόρευαν σε δυο σειρές και μοιάζανε με τους κύκνους κυρία, είπε η Ανίτα, μια μαθήτρια, αφού πήρε πρώτη την άδεια να μιλήσει.

-Εμένα μου άρεσε περισσότερο η γυμναστική που έκανε η Νάντια κυρία, είπε ο Παναγιώτης ενθουσιασμένος.

Τα παιδιά σήκωναν τα χέρια τους να πουν από κάτι, γεμάτα από το χαριτωμένο αυθορμητισμό της ηλικίας τους.

Η Κυρία Αντιγόνη περίμενε να μιλήσει και η Νίνα, να πει κι αυτή  κάτι. Η Νίνα ωστόσο ήταν πολύ σοβαρή και λυπημένη.

-Εσύ Νίνα δε θα μας πεις τη γνώμη σου; ρώτησε η δασκάλα.

-Εμένα κυρία μου αρέσουν όλα όσα είδαμε τόσο πολύ, που δεν ξέρω γιατί, αλλά θέλω να κλάψω, είπε η μικρή Νίνα με σοβαρότητα.

Τα παιδιά την κύτταξαν με συμπάθεια, χωρίς να καταλαβαίνουν γιατί η Νίνα ήθελε να κλάψει.

-Θα ήθελες Νίνα να χορεύεις κι εσύ σαν τις μπαλαρίνες που είδαμε; ξαναρώτησε επίμονα η κυρία Αντιγόνη.

Η Νίνα κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και πρόσθεσε:

-Η μαμά μου κι εγώ βλέπουμε πολλές φορές μπαλέτο στο ΑΒC  κανάλι κυρία. Μας αρέσουν όμως και τα ερόμπικς (aerobics). Στις διακοπές, η μαμά μου κι εγώ, κάνουμε γυμναστική,  όπως μας τη δείχνει  η τηλεόραση.

Η κυρία Αντιγόνη στο τέλος του σχολείου, έδωσε στη Νίνα ένα γράμμα για τη μητέρα της. Στο σημείωμα, της ζητούσε να συναντηθούν για να συζητήσουν για τη Νίνα.  Αν και το γράμμα δεν έλεγε τίποτα το παράξενο, η κυρία Μιράντα ανησύχησε. Δεν είπε όμως τίποτε στη Νίνα, ούτε και τη ρώτησε, αν ήξερε για το λόγο που της είχε γράψει η δασκάλα της.  Φυσικά η Νίνα δεν είχε να πει τίποτε το ιδιαίτερο όταν τη ρώτησε η μητέρα της, για την ημέρα της στο σχολείο, παρά μόνο, ότι της άρεσαν πολύ οι δύο βιντεοταινίες που είχαν δει.

Την επόμενη ημέρα η κυρία Μιράντα πετάχτηκε στο μεσημεριανό διάλειμμα να δει την κυρία Αντιγόνη.

-Κυρία Μιράντα, ελπίζω να μη σας ανησύχησε η επιστολή μου, είπε ευγενικά εκείνη.

-Λιγάκι… ναι! Ελπίζω να είναι όλα εντάξει με τη Νίνα, απάντησε εκείνη.

-Μα βέβαια… βέβαια!  Άλλος είναι ο λόγος για τον οποίο σας κάλεσα, είπε η κυρία Αντιγόνη και συνέχισε.

-Είμαι βέβαια ότι έχετε παρατηρήσει τη φυσική κλίση της Νίνας προς τις καλές τέχνες!

-Ναι… είναι αλήθεια ότι η Νίνα αγαπά κάθε τι που σχετίζεται με τη μουσική, το χορό ή τη γυμναστική.  Α! Αυτό το κορίτσι!.. Μα της αρέσουν τόσα πολλά πράγματα, που κάποτε στεναχωριέμαι για το μέλλον της.  Ξέρετε… κάποιος σαν τη Νίνα, όταν δηλαδή έχει πολλά ενδιαφέροντα, μπορεί να δυσκολευτεί να βρει τελικά το δρόμο του,  είπε η κυρία Μιράντα στεναχωρημένη.

-Ελάτε τώρα κυρία Μιράντα! Υπερβάλετε.  Η Νίνα είναι μια μικρή ταλαντούχα.  Κάποια στιγμή και με λίγη βοήθεια, θα βρει το σωστό δρόμο και θ’ αφοσιωθεί σ’ αυτόν. Προσωπικά νομίζω πως η κορούλα σας θα βρει την ευτυχία της στο χορό και στη γυμναστική. Την παρακολουθώ από καιρό και βλέπω τις φυσικές της κλίσεις. Δε θα ήταν άσχημο να βρείτε κάποιον καλό δάσκαλο της ρυθμικής γυμναστικής, αλλά και μια καλή δασκάλα μπαλέτου, είπε η κυρία Αντιγόνη.

Η κυρία Μιράντα άκουσε προσεκτικά τα όσα είχε η κυρία Αντιγόνη να της πει. Την ευχαρίστησε πολύ ικανοποιημένη για το προσωπικό της ενδιαφέρον, κι αποφάσισε να σκεφτεί θετικά και ν’ ακολουθήσει τη συμβουλή της.  Να κάνει δηλαδή αυτό που και η ίδια είχε σκεφτεί συχνά για τη Νίνα: να τη γράψει σε μια σχολή μπαλέτου αλλά συγχρόνως να της δώσει και την ευκαιρία να παρακολουθήσει και  ρυθμική γυμναστική.  Άλλωστε όλ’ αυτά άρεσαν και στην ίδια.  Μήπως δεν ήταν αυτή που έπαιρνε τη Νίνα από μωρό και παρακολουθούσαν μαζί το μπαλέτο, τη γυμναστική, το τένις ή τα κονσέρτα στην τηλεόραση;

Η κυρία Μιράντα δεν άργησε να επικοινωνήσει με μια σχολή μπαλέτου στη συνοικία τους, καθώς και  με κάποιον προπονητή ρυθμικής γυμναστικής που ήταν πολύ γνωστός από τις επιδόσεις των μαθητών του.

Ύστερα από μία εβδομάδα η Νίνα παρακολουθούσε μαθήματα μπαλέτου και ρυθμικής γυμναστικής. Τα αποτελέσματα υπήρξαν εντυπωσιακά και πολύ γρήγορα.  Η Νίνα δεν άργησε να γίνει το φαβορί των δασκάλων της, που την παίνευαν και την ονόμαζαν φιλικά “το ταλέντο”.  Η Νίνα, αγαπούσε να παρακολουθεί τα μαθήματά της και με τους δύο δασκάλους της και δε δίσταζε να δηλώνει ότι θά ‘θελε ν’ ακολουθήσει την καριέρα της Νάντια Κόμενιτς… αλλά και της Μαργκώ Φοντέϊν…  Η μικρή μαθήτρια ήταν υπόδειγμα εργασίας, υπομονής κι επιμονής, πράγμα αξιοθαύμαστο για τη νεαρή της ηλικία. Η κυρία Μιράντα από την πλευρά της, έκανε ότι μπορούσε και ακούραστη την πηγαινοέφερνε ανάμεσα από το σχολείο της, το μπαλέτο, και τη ρυθμική γυμναστική.

Η “μαντάμ”,  η δασκάλα του μπαλέτου ήταν βέβαια ότι η μικρή Νίνα θα εξελίσσονταν σε μια σπουδαία μπαλαρίνα, ενώ ο γυμναστής της, είχε την πεποίθηση, ότι ήταν η διάδοχος  της Νάντια Κόμενιτς.

Η Νίνα σα λουλουδάκι ξεπετάχτηκε κι άρχισε να μεγαλώνει γρήγορα. Με την εντατική γυμναστική, της άνοιξε και η όρεξη. Έτρωγε τα φαγητά που της υπαγόρευαν οι δάσκαλοί της για τη σωστή της ανάπτυξη και την ενέργεια που ξόδευε. Οι μυς του σώματός της δυνάμωσαν και τα μαγουλάκια της είχαν πάρει το ροδαλό χρώμα της καλής υγείας.

Είχε περάσει πολύς χρόνος από την ημέρα που η κυρία Αντιγόνη, η δασκάλα της στα νήπια, είχε μιλήσει στη μητέρα της. Η Νίνα πατώντας τα εννιάχρονά της, είχε κιόλας αποφασίσει ποιον από τους δύο κλάδους θα ακολουθούσε τελικά.  Και ενώ άλλα κοριτσάκια παίζανε ακόμη με τις κούκλες τους, η Νίνα είχε αποφασίσει,  με τη βοήθεια όλων όσων την αγαπούσαν, των γονέων της αλλά και των δασκάλων της, για την καριέρα της.  Θα ακολουθούσε τη γυμναστική. Πέρασε αλήθεια πολύς καιρός για να συνηθίσει να ζει χωρίς το μπαλέτο, που το αγαπούσε επίσης υπερβολικά. Το μπαλέτο σίγουρα την είχε βοηθήσει στη γυμναστική, αφού την απέδιδε με τη χάρη της μπαλαρίνας.

Αγαπημένα της  ήταν: το τριπλούν -στις ασκήσεις δαπέδου- και οι ασκήσεις στο μπαρ. Χόρευε στο πάτωμα κρατώντας μια γαλανή κορδέλα, μερικά μέτρα μακριά, και φάνταζε με θαλερό κύκνο.

-Είναι γεννημένη για τη γυμναστική. Είμαι τυχερός που την έχω για μαθήτρια.  Μια φορά της δείχνω κάτι, κι αυτό είναι. Αμέσως το μαθαίνει. Δε με κουράζει, δε με στενοχωρεί!  Μακάρι να είχα κι άλλους μαθητές σαν τη Νίνα!.. Σ’ ένα-δυο χρόνια θα μαγεύει τα πλήθη στο στάδιο, είχε πει συγκινημένος ο δάσκαλός της στην κυρία Μιράντα.

Κι αυτό έγινε. Όπου κι αν παρουσιάζονταν η μικρή Νίνα μάγευε τα πλήθη κι άγγιζε τις καρδιές με την αποφασιστικότητα και τη σταθερότητα των κινήσεών της. Αν και τόσο μικρή, δε λυπόνταν που περνούσε με αυστηρή πειθαρχία τη ζωή της. Ήταν αληθινά ευτυχισμένη. Κι εκείνο το παράξενο σφίξιμο που ένιωθε άλλοτε στην καρδιά, παρακολουθώντας το μπαλέτο και τη ρυθμική γυμναστική, και την έκανε να θέλει να κλάψει, είχε πια εξαφανιστεί.  Είχε γεννηθεί με το σπόρο της αγάπης μέσα της για τις τέχνες, που τελικά καθώς αυτός ξεπετάχτηκε κι άνθισε, τη βοήθησε  ν’ αποφασίσει οριστικά για το μέλλον της και έτσι να γαληνέψει.  Να μην ξεχνούμε εδώ τη δασκάλα της και τη μητέρα της που είχαν την ευαισθησία να καταλάβουν και να προωθήσουν η κάθε μια με τον τρόπο της, την ταλαντούχα Νίνα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Τέλος