Copyight: Pipina D. Elles

Παράπονα, μία ιστοριούλα από το βιβλίο μου για όλη την οικογένεια… ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ

-Αχ!.. Δε μπορώ να δουλέψω άλλο!  Κουράστηκα πια!  Κουράστηκα να με γεμίζουν με λερωμένα ρούχα, για να τα πλένω.  Κουράστηκα με τον άξονά μου να γυρίζει: ντούκου-ντούκου, μπροστά και πίσω- μπροστά και πίσω για ώρες, χτυπώντας τα ρούχα!  Δεν έχετε ιδέα πόσο κουραστικό είναι.  Εξάλλου, δεν άρχισα να δουλεύω εχτές… Προσφέρω τις υπηρεσίες μου κοντά δέκα χρόνια!

-Δέκα χρόνια ε;  Χμ!.. Κι εγώ τι θαρρείς πως είμαι; Νέα;  Εμένα που με βλέπεις, τ’ αφεντικά μου μ’ αγόρασαν νια μηχανή, άβγαλτη.  Του κουτιού, που λένε.  Ε… και να με βλέπατε τότε!..  Ήμουν όμορφη, γυαλιστερή, καθαρή, -κάτασπρη σας λέω!- με τα κουμπιά μου σωστά και καλοφτιαγμένα.  Αλλά, τι περιμένεις;  Κάθε δυο μέρες η κυρία Χρυσή με σέρνει σ’ όλο το σαλόνι και στο διάδρομο.  Μια φορά την εβδομάδα περνά τα υπνοδωμάτια.  Κι εγώ ρουφώ και ρουφώ όοολη τη σκόνη στη χάρτινη σακούλα μου.  Τι θαρρείς λοιπόν,  ότι δεν κουράστηκα;  Τώρα πια γέμισα από γραμμές κι όλων των ειδών τις γρατσουνιές!.. Παραδούλεψα η καϋμένη.  Ναι σας λέω, παραδούλεψα.   Κουράστηκα το λοιπόν και με τα ζόρια εκτελώ τα καθήκοντά μου.  Τα κουμπιά μου, πάτα-πάτα, άρχισαν να δυσκολεύονται να βγαίνουν και να μπαίνουν στη θέση τους.  Κουνιούνται πέρα-δώθε σα να είναι ζαλισμένα. Διαμαρτύρονται με τον τρόπο τους, αλλά τίποτα. Καταλάβατε;  Δεν είναι πια νέα.

-Αχού καλέ!.. Γιατί γκρινιάζετε και παραπονιέστε;  Εμένα που με βλέπετε υπήρξα η μαγείρισσα του σπιτιού χρόνια και χρόνια!.. Και νά ‘ταν μόνο αυτό;  Εγώ δουλεύω κάθε μέρα.  Μ’ ακούτε;  Κάθε μέρα.  Μαγειρεύω όλων των ειδών τα φαγητά.  Από κρέας και κιμά, ως σούπες και χορταρικά!.. Η κυρά μου, η κ. Χρυσή, με κλείνει καλά-καλά, με κλειδώνει μάλλον, κι εγώ κανονίζω με το κουδουνάκι μου να γίνει το μαγείρεμα σωστό και γρήγορο.  Τέσσερα άτομα την ημέρα ταΐζω, παρακαλώ.  Και πάντα με τη βοήθειά μου, με τη γρηγοράδα μου και τη φροντίδα μου να γίνει νόστιμο το φαγητό, η κυρία Χρυσή βγαίνει ασπροπρόσωπη, όχι μόνο στην οικογένειά της αλλά και στους επισκέπτες της.  Το ξέρω ότι εκτιμάει τις υπηρεσίες μου, κι αυτό μου φτάνει.  Με παινεύει λοιπόν:  “Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς την κατσαρόλα ατμού!..” λέει στις φίλες της.  Μάλιστα!..

-Καλά, καλά!.. Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, πέφτει και σε πλακώνει όπως λένε.  Καλέ… που σας ακούω τόση ώρα άλλους να γκρινιάζετε, κι άλλους να παινεύεστε!.. Τι θα πρέπει λοιπόν να πω εγώ, που δροσίζω την οικογένεια στις ζεστές μέρες, και που διατηρώ όλα τα τρόφιμα φρέσκα και υγιεινά;   Ποιος μπορεί να κάνει χωρίς τη βοήθειά μου;  Απαντήστε μου! Λοιπόν… σας απαντώ εγώ:  ούτε μια μέρα μπορεί κανείς να κάνει χωρίς την αφεντιά μου!..  Ούτε μια μέρα.  Αλλά έχω κι εγώ τα χρονάκια μου, που λέτε.  Είμαστε πάνω κάτω συνομήλικοι  οι περισσότεροι εδώ μέσα. Αλλά δεν παραπονιέμαι καθόλου.  Γιατί να παραπονεθώ δε μου λέτε;  Κάνω τη δουλειά μου.  Και χαίρομαι… χαίρομαι λέω, που μπορώ κι είμαι τόσο χρήσιμο στον κυρ-Τάκη και την κυρά- Μυρτώ.  Μπορείτε να φανταστείτε τα φρούτα τους και τις σαλάτες του έξω από τα ράφια μου; Και να μην ξεχάσω και τα παιδάκια μας έτσι;   Τι  θα έκαναν τα χρυσά μας αν δεν είχαν τους δροσερούς τους χυμούς, το φρέσκο γάλα τους, το ωραίο τους παγωτάκι;  Πέστε μου!.. Ε, νομίζω λοιπόν, ότι είναι αχαριστία να παραπονιέστε σ’ ένα τέτοιο σπιτικό!  Τ’ αφεντικά μας αγαπούν, μας κρατούν καθαρά, μας προσέχουν -όσο γίνεται βέβαια.  Μέσα σ’ αυτό το σπιτικό -όπως και σ’ όλα τα άλλα πιστεύω- υπάρχουν πολλές μηχανές, πολλά εργαλεία, πολλά διαφορετικά πράγματα.  Όλα λοιπόν έχουν την αξία τους και όλα προσφέρουν και γι’ αυτό το λόγο υπάρχουν, πιστεύω!..

-Μπράβο!.. Μπράβο!..  Πολύ σωστά τα λέει το ψυγείο!  Και μήπως νομίζετε ότι εγώ είμαι παρακατιανή στις υπηρεσίες μου;  Όχι βέβαια!  Μου το λεν άλλωστε όλοι κάθε πρωί, ή ακόμη και τα βράδυα… Γι’ αυτό βρίσκομαι πάντα έτοιμη εδώ στην τραπεζαρία για να ετοιμάσω τις φρυγανιές τους.  Δεν ξέρετε τι μεγάλη ευχαρίστηση μου δίνουν τα πιτσιρίκια μας όταν λένε:  “Γιαμ-γιαμ!.. Τι ωραίες φρυγανιές!..” Λοιπόν τι να πούμε; Εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένη εδώ μέσα!..

-Συμφωνώ μαζί σου κυρία Τοστιέρα μου!  Κι εγώ αισθάνομαι πολύ καλά σ’ αυτό το νοικοκυριό και δε θα τ’ άλλαζα με κανένα άλλο.  Η κυρία Χρυσή με προσέχει και με το παραπάνω.  Κανονίζει πόσο ζεστό με θέλει και μαζί σιδερώνουμε όλα τα ρούχα.  Με τη δική της ικανότητα, αλλά και τη δική μου, ομορφαίνουμε τα ζαρωμένα  ρούχα  και τα κάνουμε να φαίνονται σαν να είναι καινούργια.  Βέβαια!.. Άλλωστε το βλέπουν όλοι.  Η κυρία Χρυσή -πάντα με τη βοήθειά μου βέβαια- σιδερώνει πάρα πολύ ωραία και τα πουκάμισα του κυρ-Τάκη.

-Δεν ξέρετε πόσο τυχερές είστε όλες εσείς οι μηχανές!.. Αλλοίμονο σε μένα! Εσείς ζείτε τόσα πολλά χρόνια, που φαίνεται σαν ψέμα. Κάνετε κι αρρωστήσατε, η κυρία Χρυσή φωνάζει τον κατάλληλο μηχανικό και σας διορθώνει.  Έτσι δεν είναι;  Εγώ όμως; Ζω μόλις μερικές εβδομάδες… και μετά… μια και στο σκουπιδοτενεκέ!  Άσε πια που είμαι μόνιμα μούσκεμα!.. Με βλέπετε;  Είμαι μόλις δύο εβδομάδες σ’ αυτό το σπιτικό. Η κυρία Χρυσή παίρνει τον κουβά, τον γεμίζει νερό κι αντισηπτικό και μετά με μουσκεύει μέσα.  Με στραγγίζει και καθαρίζει όλα τα πλακάκια στην κουζίνα, στα μπάνια, στο πλυσταριό.  Α!.. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είμαι παστρικιά.  Κάνω καλή δουλειά, εκατό τοις εκατό!.. Εγώ και οι αδερφές μου κάνουμε πρώτης τάξης καθαριότητα.  Έλα όμως που είμαστε λιγόζωες!.. Οι κλωστές μας φθείρονται από τα νερά και τις σαπουνάδες.  Οπωσδήποτε βλέπετε κάθε λίγο μια καινούργια σφουγγαρίστρα πάνω σ’ αυτό το κονταρόξυλο.  Είδατε που κι αυτό ακόμη -εννοώ το κονταρόξυλο- ζει για πολλά… χρόνια.  Κάποτε μου είπε έναν αριθμό από τις σφουγγαρίστρες που του φόραγαν, τέτοιον, που μ’ έπιασαν τα κλάματα.  Αλλά τι μπορώ να κάνω;  Αυτή είναι η δική μου μοίρα.

-Χμ!.. Πόσο λυπηρά είναι όλα αυτά κυρία Σφουγγαρίστρα μου.  Αλήθεια λυπάμαι πολύ!  Έχεις δίκιο να λες πως είσαι ίσως η πιο αδικημένη ανάμεσά μας.  Δε θα έπρεπε βέβαια να παραπονιέμαι, για το φόρτο των λερωμένων ρούχων που πλένω, μια κι αυτή είναι στ’ αλήθεια η δουλειά μου.

-Ναι!.. Βέβαια.. Μετά απ’ όσα ειπώθηκαν, θαρρώ πως κι εγώ είμαι πολύ τυχερή, που καθαρίζω τα χαλιά ενός τόσο καλού νοικοκυριού.  Ελπίζω να μην κλάψεις άλλη φορά κυρία Σφουγγαρίστρα μου!  Ξέρεις ακούγοντάς σε κατάλαβα πόσο τυχερή είμαι.   Δε θέλω στ’ αλήθεια ν’ ακούγομαι τόσο αχάριστη! Σ’ ευχαριστώ!..

-Να λοιπόν… Είδατε που δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε ή ν’ αγανακτούμε;  Υπάρχουν και τα χειρότερα… Θεός φυλάξοι!..

-Ελάτε τώρα… Θεέ μου!.. φέρατε πια την καταστροφή! Μην κάνετε λοιπόν έτσι!..  Σήμερα που όλοι λείπουν είναι ευκαιρία να ξεκουραστούμε και όχι να κάνουμε παράπονα.  Δε νομίζετε;  Ελάτε λοιπόν να χαρούμε για λίγο τη ζωή μέσα σ’ αυτό το χαρούμενο νοικοκυριό, όπου ανήκουμε.  Δε συμφωνείτε;

-Βέβαια!..

-Ναι βέβαια!..

-Καλέ βέβαια και συμφωνούμε!..

-Κυρία Σφουγγαρίστρα μου, είναι ώρα να ξεκουραστείς, να χαρείς μια και σήμερα θα είσαι στεγνή όπως πρέπει… ενώ εγώ θα σας αφήσω να απολαύσετε τη μουσική μου.  Κυρία Σφουγγαρίστρα μου σας αφιερώνω τον πρώτο σκοπό.

-Ω!.. Μα είσαι ένα τόσο ευγενικό Ραδιόφωνο!

-Μπράβο!.. Μπράβο στο ραδιόφωνο!.. Ούτε γκρινιάζει, ούτε παινεύεται… μόνο προσπαθεί να μας ευχαριστήσει όλους τους υπηρέτες του σπιτιού.  Ας αρχίσουμε λοιπόν το πάρτι.

-Λέτε κυρία Τοστιέρα μου;   Μα εγώ  ξέρετε… αγαπώ την ήσυχη μουσική… Καταλαβαίνετε… Όταν σκουπίζω καταστρέφω την ακοή μου, γι’ αυτό προτιμώ κάτι για να ηρεμήσω.

-Κι εγώ φοβάμαι έχω παρόμοιο πρόβλημα. Το πλύσιμο ρούχων -όλοι δα το ξέρουμε- είναι φοβερά θορυβώδες!..

 -Ωραία λοιπόν!..  Επειδή έχουμε τόσο διαφορετικά γούστα, εγώ προτείνω ν’ αφήσουμε το Ραδιόφωνο ν’ αποφασίσει μόνο του.  Άλλωστε είναι το πιο κατατοπισμένο ανάμεσά μας, στη μουσική!..

-Έχει δίκιο το ψυγείο!..

-Ναι!.. Ναι… Γιατί αν αρχίσουμε τώρα να μιλάμε και για μουσική αλλοίμονό μας!  Οι πιο πολλοί από μας είμαστε…

-Μην το λες κυρία Κατσαρόλα του ατμού!

-Εντάξει λοιπόν.  Για να μην έχει κανείς παράπονο θ’ αρχίσουμε με εύθυμη μουσική κι όταν πια κουραστείτε, θα σας παίξω απαλή μουσική για να ηρεμήσετε προτού πάτε για ύπνο.  Σύμφωνοι;

-Σύμφωνοι!..  Σύμφωνοι!..

-Και θαρρώ πως το πρώτο κομμάτι θα μπορείτε να το χορέψετε.

-Μπράβο!.. Μπράβο!..

(Ακούγεται ένας εύθυμος χορευτικός ρυθμός)

-Τρα λα λα λα λα λα λα…  Τρα λα λα λα λα λα λα!..

-Κυρία Σφουγγαρίστρα μου, τι θά ‘λεγες να πιαστούμε και να σύρουμε το χορό;

-Με μεγάλη μου ευχαρίστηση κυρία Ηλεκτρική  Σκούπα!

-Ναι καλέ κι εγώ θα σφυρίζω, θα σιγοντάρω καλέ το τραγουδάκι.

-Άκου λέει!  Και βέβαια κυρία Κατσαρόλα του ατμού!  Είναι γνωστό το ταλέντο σου στο σφύριγμα.

-Εγώ παιδιά θα σας καμαρώνω με το πλυντήριο.  Λυπάμαι που δεν μπορώ να φανώ πολύ χρήσιμο σ’ αυτή την περίπτωση.  Θα ήταν αδύνατο ν’ ανοιγοκλείνω την πόρτα μου για να χειροκροτώ… Είδατε τι ζέστη που κάνει σήμερα;  Θα καταστρέψω τα  φαγώσιμα και τα ποτά, αν κάνω κάτι τέτοιο.

-Ε όχι καλό μας Ψυγείο.  Εσύ θα καμαρώνεις τους χορευτές μας!..

-Τρα λα λα λα λα λα λα…  Τρα λα λα λα λα λα λα….

ΤΕΛΟΣ