Στίχοι μου... Τώρα που σου γράφω, σκύβει η λυγαριά το κρίνο να φιλήσει, και το λιθόστρωτο το καλντερίμι, αναπολεί: παίρνει το βήμα της αλαλιασμένης της πλανεμένης, οπού ‘τρεξε και το νερό αγκάλιασε ζητώντας καταφύγιο είπε, στην Νεραϊδοφρύδα κόρη της Κυράς μας.. Και μέσα απ’ τα πλοκάμια του φυκιού ζητώντας τη θηλειά να δέσει, βαρύ καϋμό … Συνεχίστε νὰ διαβάζετε ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ

Ω, Ερωφύλη, ολόδροσο τριφύλι... Ω, φίλη! Η καθαρή ματιά σου πώς φλόγα σπέρνει στα δικά μου, πώς κατεβαίνει στην καρδιά για να την πυρπολήσει! Ευθυτενής, αγέρωχη, κορίτσι, Καρυάτιδα, στο πέρασμά σου, εμπνέεις.  Τον κοιμισμένο Ορφέα αν ανασταίνεις, και τον μπερμπάντη Δυόνυσο,  άγρια ξετρελαίνεις! Κι αν το κρασί εφευρέθηκε για να διονυσιαστούμε Κορίτσι- Καρυάτιδα... φτάνει μια … Συνεχίστε νὰ διαβάζετε Κορίτσι -Καρυάτιδα Ερωφύλη!

Στα μάτια σου ψάχνω.. « μ’ αγαπάς ;» ρωτάω. Τα λόγια σου τα όμορφα τους όρκους τους μεγάλους τους τόσους αναστεναγμούς... πώς θέλω να πιστέψω! Τα χέρια σου, σα με θωπεύεις, κύκνους λευκούς... θυμίζουν. Μου τάζουν τον παράδεισο, οι χτύποι της καρδιάς σου. Λες την αλήθεια πώς για μένα ξαγρυπνάς, αγωνιάς πως τ’ όνομά μου … Συνεχίστε νὰ διαβάζετε Μ’ αγαπάς αλήθεια;