Aπανταχού
η ΕΛΛΑΔΑ!..
ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΩΝ ΑΘΛΙΩΝ
ΣΥΔΝΕΫ 2019
ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ
ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΩΝ ΑΘΛΙΩΝ
Ποίηση 2019
***
ΣΥΝΘΕΣΗ, ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ, ΕΞΩΦΥΛΛΟ
© Πιπίνα Δ. Έλλη
***
Everywhere ELLADA…
ΤΟ EPOS TON ATHLION
POETRY 2019
All works and copyright
by
Pipina D. Elles
***
Εκδόσεις, Πιπίνα Δ. Ιωσηφίδου –Έλλη (Publisher, Pipina D. Elles)
***
ISBN 978-0-9954441-4-0
«Η ζωή θέλει θάρρος και χαλιναγώγηση!…
Μην διστάζετε τις επεμβάσεις όταν
είστε βέβαιοι για την ορθότητά τους!»
Τάδε έφη, Πιπίνα Δ.Έλλη
Σύδνεϋ 3/8/‘19
ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ Η ΕΛΛΑΔΑ
ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΩΝ ΑΘΛΙΩΝ
Μία Εισαγωγή
Μεγάλη Τρίτη, 23 Απριλίου 2019
Η μετανοούσα “Πόρνη” και ο Ιούδας
Χρονογράφημα ως αφετηρία Συλλογισμών
Η μετανοούσα “Πόρνη”[1] και ο Ιούδας[2], αποτελούν δύο ξεχωριστούς χαρακτήρες, εκ διαμέτρου αντίθετους. Και μην θεωρήσετε απρεπή την σύγκριση, καθώς και οι δύο αναφέρονται στον έξοχο Εσπερινό της Μ. Τρίτης, που τον απόλαυσα κι εφέτος! Η σχέση τους με τον Φωτισμένο Διδάσκαλο Ιησού, καταγράφηκε στην ως άνω Ακολουθία, με ζωηρότητα!
Στο μεταξύ…
Ανορθόδοξο ή μη, από την εικασία της Δημιουργίας του Κόσμου, μέχρι σήμερα, στον τωρινό, όλα φαίνονται ότι έχουν αλλάξει. Και δεν εννοώ την ανάγκη του ανθρώπου να συνταιριάσει και να συμπεθεριάσει χάριν της φύσης του, για το πολλαπλασιασμό του είδους του! Γιατί αυτή δεν μπορεί να καταργηθεί από τον ίδιο τον άνθρωπο, καθώς η αέναα ευφυής φύση, θα βρει ούτως ή άλλως τρόπους για την συνέχεια του είδους του. Θα πείτε αυτό δεν έγινε με τους δεινόσαυρους! Επομένως!.. Ναι σωστά! Αν κάποιος τρελός εφεύρει τρόπους να καταστρέψει ολοσχερώς την ανθρώπινη ύπαρξη -ήδη γνωρίζουμε έναν, τον Ατομικό Πόλεμο- και ότι έχει απομείνει από δαύτη πάνω στο πρόσωπο του Πλανήτη μας, συμπεριλαμβανομένου και του δράστη, ίσως και να συμβεί. Πρόκειται για εφιάλτη, καθώς κανείς δεν γνωρίζει πότε και πώς, θα πέσει η αυλαία των «Έργων και των Ημερών» των ανθρώπων ανά την Υφήλιο, και παρόμοια οι εξίσου θαυμάσιες, πανίδα και χλωρίδα, που θα αφανιστούν ταυτόχρονα. Βέβαια οι ποικίλες έρευνες έχουν αποδείξει ότι είδη βακτηριδίων επιζούν ακόμη και μέσα στην λάβα. Επομένως από κάπου, αν τελικά συνεχίσει να υπάρχει ο πλανήτης μας -που είναι και το μάλλον σωστό-, δεν αποκλείεται να ξεφυτρώσουν κάποια όντα, σαν μανιτάρια μετά από μια ευεργετική βροχή και να συνεχιστεί -«φτου κι από την αρχή»- η όποιας μορφής, ζωή.
Θα αναρωτηθείτε, καλά τώρα μεγαλοβδομαδιάτικα και δη Μεγάλη Τρίτη, εκεί που ελπίζουμε στην αιώνια ζωή, έρχεσαι εσύ μια κάποια και δη θηλυκή ύπαρξη και μας υπενθυμίζεις την θνησιμότητά μας και όχι μόνο, καθώς παραβλέπεις τις υποσχέσεις του «Κυρίου», για αιώνια ζωή και σπέρνεις εφιάλτες αφανισμού του ανθρώπινου είδους!
Με ποιο τρόπο λοιπόν θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια άδικη, για ετούτη την περίοδο, δοξασία, που είναι άλλωστε πιθανή ως θεωρία, καθώς έχει ήδη αποδειχθεί ότι οι άνθρωποι ποτέ δεν υπήρξαν αγαπημένοι μεταξύ τους. Επί πλέον οι σχέσεις μεταξύ αλλόφυλων, συνδράμουν αυτού του είδους την πιθανότητα!
Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να σας μπερδέψω ούτε να σας βάλω ψύλλους στ’ αυτιά. Όμως αγαπητοί, δεν νομίζετε ότι η καρδιά του ανθρώπου επηρεάζεται από ανεξίτηλες αλλαγές, που τείνουν να την σκληρύνουν, ώστε να γίνει τελικά πέτρινη; Η ψυχή διαφέρει από την καρδιά, ως προς την νομοτέλειά της. Πριν δύο χιλιάδες και πλέον έτη, μία «πόρνη» ικετεύει να πλύνει τα πόδια του Ιησού, γιατί ο λόγος Του μίλησε στην ψυχή της! Η πράξη της ευαισθητοποίησε περαιτέρω, την μοναχή Κασσιανή[3] -υποψήφια «νύφη», αδικημένη από τον Θεόφιλο!- και της ενέπνευσε το τροπάριο που ψάλλεται επίσης στην ακολουθία, Εσπέρας της Μεγάλης Τρίτης! Αντίθετα ο «καταραμένος» -στην χριστιανική ομήγυρη- Ιούδας, μαθητής του Ιησού, σκληρύνεται! Όντως δεν καταλαβαίνει από τέτοια… Ίσως θεωρεί άλλα ως υψηλά ή φοβερά!
Ο Ιούδας αγαπητοί, αντίθετα από τον «Διδάσκαλό» του, δεν είναι ειρηνευτής. Ο Ιησούς εξακολουθεί να διδάσκει και με την συνήθη γαλήνη του μαγεύει τα πλήθη, με συνθήματα όπως Συγχώρεση, Αγάπη! Δεν ξεχνούμε και τα θαύματά του που παραμένουν αθάνατα, για χάρη των γραπτών μνημείων των Ευαγγελιστών Ιωάννη, Λουκά, Μάρκου και Ματθαίου!
Ο Ιούδας όμως απαρνείται τον Ιησού. Γιατί άραγε; Ίσως πρόκειται για επαναστάτη μιας άλλης «φοράς», κατεύθυνσης. Κατευθύνεται πιθανόν εναντίον των μισητών κατακτητών της Ιουδαίας, τους Ρωμαίους. Αμφιβάλλω πάντως, ότι απλά, ενδιαφερόταν για τα τριάκοντα αργύρια! «Πρακτικός Νους!» ίσως σκεφθείτε.
Ποιος όμως μπορεί να είναι βέβαιος ύστερα από τόσους αιώνες, γι’ αυτή την συμπεριφορά του Ιούδα και για τα κίνητρα της προδοσίας του! Και φυσικά ετούτη η άποψη του επαναστάτη με αιτία, δεν επιχειρεί να δικαιολογήσει την τελική πράξη ενός «προδότη». Εξάλλου ίσως ο παντοδύναμος Πατέρας ημών, είχε κατά Νου την δια σταυρού ατιμωτική εκτέλεση του Υιού Του -ως μη Ρωμαίος πολίτης- και ακολούθως την ταπεινή Ταφή Του. Η τελευταία πράξη του Δράματος επικυρώνεται με την Λαμπρή Ανάσταση του Ιησού, φαινόμενο καταπληκτικό, που βεβαίως σημαίνει την εις τον αιώνα Ανάστασή Του, στις καρδιές ημών, των Χριστιανών.
Τέλος, πάντων ετούτων, και η Θεία Δίκη σύσσωμη των πιστών του Χριστού -και μη καλούμενων τότε Χριστιανών-, πιστεύεται ότι συνέβαλε στην μετάνοια του Ιούδα, για την προδοσία του εναντίον ενός αθώου. Η ψυχή του του επαναστάτη, οργισμένη προφανώς από την εναντίον του κατακραυγή τον οδήγησε στην τολμηρότερη των πράξεων ενός, την αυτοκτονία! Επέλεξε τον δι’ αγχόνης, θάνατο, και στην πορεία τον είδαμε με τα μάτια της φαντασίας μας ή με την βοήθεια εικόνων, να κρέμεται από μια κατακαημένη Συκιά! Έτσι πιθανόν -και εκ των προτέρων-, βρήκε ηρεμία η ψυχή του. Είμαι μόνο βέβαια ότι ο Ιησούς τον συγχωρέσε, γιατί τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ως ο Μονογενής Υιός του Θεού! Μεγαλόψυχος εί, όπως ο Πατέρας του, ο Κτίστης του Σύμπαντος…
Είμαστε όντως εξαιρετικά τυχεροί που ο Απλανής Ήλιος εξακολουθεί να ανατέλλει, και το αείποτε χλωμό Φεγγάρι
Εν συνεχεία…
να κάνει την δική του βάρδια, χαμογελώντας αινιγματικά παρόμοια ως η Τζοκόντα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, και μάλλον ανελλιπώς, καθώς συχνά μπορούμε να το ξεχωρίζουμε ακόμη και όταν το σκεπάζουν τα σύννεφα… το ίδιο κάποτε και ο Ήλιος! Όσο για τα αστέρια πλανήτες ή μη, τα μάτια μας τα βλέπουν να τρεμοσβήνουν λες και από μυστηριακή ηδονή στις πνοές των ανέμων ή λόγω των στρωμάτων του αιθέρα και εμείς ως άνθρωποι απλά ρομαντικοί, τα ερωτευόμαστε γιατί μας κάνουν τις πιο όμορφες ματιές! Άσε ποια τα πεφταστέρια που τρέχουμε να κάνουμε ευχές, λες και τα ταλαίπωρα έχουν την δύναμη ή την θέληση να τις πραγματοποιούν, ότι μπορούν να μας κάνουν χάρες… και χαρές!
Όλα ετούτα και τόσα άλλα…
Και όμως εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε καν να είμαστε βέβαιοι για την έκβαση, ή την κατεύθυνση της μιας ζωής μας. Ω και βέβαια έχουμε μια ιδέα και ελπίζουμε στην καλή έκβαση της καθημερινότητας και επομένως κι αυτής της ζωής μας. Όμως στην πραγματικότητα ψαχνόμαστε για ετούτη την απαλλοτρίωση των ψυχών μας, από τις των άλλων. Όντως η ζωή δεν μπορεί πάει μπροστά με αυτό τον βηματισμό! Στρεφόμαστε και πάλι στον ουρανό, ψιθυρίζουμε εκκλήσεις και παρακλήσεις πάντα προς τον Πλάστη μας, λες και πρόκειται για το πιο χειροπιαστό ΟΝ… Η φορά των άστρων παραμένει μέχρι στιγμής ίδια και επομένως ελπίζουμε στον Νοητό Κτίστη του Σύμπαντος. Αυτή η νομοτέλεια πάντων υπαρκτών εν Ουρανώ και επί της Γης, μας δίνει μια σιγουριά όσο τα μυαλά μας είναι υγιή. Αναρωτιέμαι αν η ίδια δύναμη θα μπορούσε να επιβάλλει στον ουρανό… στα άστρα… να επαναστατήσουν και να αλλάξουν την θέση τους ή την όποια φορά τους, αν υπάρχει τελικά κάτι τέτοιο! Πάντως ως άνθρωποι πήγαμε καλύτερα από ότι περιμέναμε. Αναφέρομαι στις έρευνες και τα όποια συμπεράσματα τελικά, για τις black holes!
Αλλά ας ασχοληθούμε με τις «μαύρες τρύπες» που αλλοιώνουν την ζωή μας των θνητών… και μάλλον επί της Γης… «Μα!…» Θα διαμαρτυρηθείτε και με το δίκιο σας, «Τι ακριβώς εννοείς!» Απλά αναφέρομαι στα ουδέτερα κενά, αυτά που δημιουργούνται εξαιτίας των πολλών και ποικίλων αναστατώσεων στην καθημερινότητά μας! Όντως είναι ποικίλες και διαφορετικής βαρύτητας, καθώς εξαρτώνται από την σοβαρότητα που τους αποδίδουμε τελικά… Αρχικά παρουσιάζονται ως ασήμαντα φαινόμενα που με την επανάληψή τους παίρνουν άλλη υφή. Προκαλούν κάποια δυσαρέσκεια ή μικρο-στενοχώρια, φαινόμενα που με την επανάληψή τους δημιουργούν άγχος, απογοήτευση, ανησυχία, αλλαγή συμπεριφοράς, και συχνά ωθούν σε λογομαχίες ή υπερβολικές αντιδράσεις που πληγώνουν!
Ως άνθρωποι παρατηρούμε και αξιολογούμε τις συμπεριφορές των συνανθρώπων μας, ξεκινώντας πρωτίστως από το άμεσο περιβάλλον αυτών και στην συνέχεια επεκτείνουμε την έρευνά μας συγκρίνοντας αυτές τις συμπεριφορές στο ευρύτερο κοινωνικό…
Πρόκειται όμως για ένα ξεχωριστό κεφάλαιο που είναι εξίσου σημαντικό, καθώς αφορά τα του ζεύγους ανθρώπων που ετοιμάζονται να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου και στην συνέχεια τον ελάχιστο κοινωνικό οργανισμό με την μεγάλη σημασία και συμβολή του, στην κοινωνία, την οικογένεια!
Θεέ μου… πόσο παρασύρομαι! Η ζωή μας είναι τόσο μα τόσο μοναδική και πολύτιμη γιατί ο θάνατος ο Άδης, ο Πλούτων… ο Χάρος… κόβει το νήμα της και έτσι ας το σκεφτούμε πολύ τι κάνουμε και πώς το κάνουμε τελικά! Η Μεγάλη Εβδομάδα της Δόξας, των Παθών και του Θριάμβου της Ανάστασης του Χριστού, μας ενθαρρύνει να ζήσουμε με τους καλύτερους οδηγούς γνωρίζοντας πως ΖΩΗ ΘΑΝΑΤΟΣ – ΦΩΣ ΣΚΟΤΑΔΙ…
ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΟΣΟ ΠΑΕΙ…
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ…
Μεγάλη Τετάρτη σήμερα και θα επισκεφθώ τον Αι-Γιάννη at the City of Parramatta, που είναι ανέκαθεν η ενορία μας… για να συνάδω με τους ψάλτες και τον παππά Δημήτρη, την εξαιρετική ακολουθία, την τρίτη στην σειρά, ετούτη την ουσιαστική εβδομάδα ή όπως την αποκαλούμε λαϊκιστά, ετούτο το Μεγαλοβδόμαδο!
Βοήθειά μας λοιπόν αγαπητοί φίλοι και του χρόνου να γιορτάσουμε, όσοι τέλος πάντων είμαστε ακόλουθοι αυτών των ελληνοχριστιανικών τελετουργιών με υγεία….
Τελικά και άσχετα με ετούτη την παράδοξη εισαγωγή κλείνω με την ευχή… Η ΕΛΛΑΔΑ μας να ζήσει για πάντα… και τα ΕΠΗ -κάθε άλλο παρά «πτερόεντα»-, της μακρόχρονης ύπαρξής της να αποκαλύπτουν στους αγνοούντες την υπέροχη και πολυποίκιλη ιστορία της, στους αιώνες! ΑΜΗΝ!
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ -ΑΝΑΤΑΣΗ ΑΥΤΟΥ;
Θεέ μου δος μου δύναμη
το έπος μου να γράψω
Θα το προσφέρω στους θνητούς
που ξέρω… που αγαπάω!
1.Ο όχλος – οι αμαρτίες των βροτών…
Οι βροτοί διακρίνονται για τα ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά τους
και παρόμοια για τα κοινά και ασήμαντα
που είτε παραμένουν στάσιμα,
-συμβαίνει μάλλον συχνά, ένεκα ποικίλων
συγκυριών-
είτε εξελίσσονται σε σημαντικά ή
και υπέρ-δυναμικά κάποτε,
και που τα κουβαλούν στο διάβα της ζωής
είτε με προχειρότητα, ή με προσοχή
και επιμέλεια!
Κάποια οικουμενική στιγμή, που έδωσε
η φύση τους
να κοιταχτούν κατάματα
τα συναισθήματα ξεχείλισαν ακράτητα.
Δεν ήταν όλοι ίδιοι, κάθε άλλο!
Διέφεραν σε τόσα πολλά…
είτε από μακριά ή από κοντά…
Η γλώσσα τους, το χρώμα τους, τα μάτια τους,
οι συνήθειες τους!
Αλήθεια… πόσο διέφεραν!
Εν πρώτοις, επιφανειακά -τουλάχιστον!
Πώς άραγε μπορούσανε να τα’ «’βρουν»
μεταξύ τους;
Ακόμη και εκείνες οι ομάδες που έφεραν
κοινά χαρακτηριστικά
δεν ταίριαζαν αδελφέ μου!
Οι βωμολοχίες έδιναν και έπαιρναν και
ας μη καταλάβαιναν συχνά,
τι έλεγε ο ένας στον άλλον!
Με ένα τέτοιο μπέρδεμα… μια τέτοια
ανακατωσούρα,
οι συνωμοσίες, οι ατιμίες ή
η εγκληματικότητα
έγδερναν ακόμη και τις τάξεις ομογενών
συνόλων!
Κοινές αποδεικνύονται οι συμπεριφορές
-στα πλάτη και στα βάθη-
ετούτου του πολύπαθου πλανήτη
λες και οι δεινόσαυροι
-όντως δεν ήταν η μοναδική απειλή!-
δεν απουσίαζαν ποτέ!.. Μα την αλήθεια, όχι!
Ήταν αέναα εδωδά, κοντά τους, πάντα,
εκείνο το πάλαι φοβερό «άλλοτε»!
Αυτοί οι ίδιοι ήταν οι «δεινόσαυροι»,
που τελικά η φύση «εν πανικώ»,
τους περιόρισε στην φόρμα την σημερινή
ετούτη… που την λένε «ανθρωπινή»!..
2. Και είπε ο θεός να διαζευχθούν
η γηκαι το νερό… και ούτως εγένετο!
Και είπε πως η ζωή είναι μία μόνο
και πως οφείλουμε
να την προσέχουμε από τις κακοτοπιές ,
να την ξεσκονίζουμε, να την λουστράρουμε,
να την παινεύουμε να την ανυψώνουμε
ως δώρο ανεπανάληπτο και παναμώμητο!
Μόνο έτσι θα τα πάμε καλά μαζί της
και δεν θα μας προδώσει ως το τέλος!
Μα… ότι και να κάνει κανείς
η ζωή δεν είναι απλά περίεργη,
είναι επίσης σκληρή ασυμβίβαστη
και όχι τόσο ευδιάθετη!
Ας προσπαθήσουμε να κρατηθούμε
στα όρια της σύνεσης λοιπόν
και όχι στους φανφαρονισμούς
με την ελπίδα κατά πόδα!
την φύση εν τέλει να φροντίσει
δήλωσε ότι σε ημέρες επτά
άπαντα θα τακτοποιήσει!
Όντως συμπεριλάμβανε
την Εύα… τον Αδάμ…
ως πρότυπα μοντέλα του!
Όμως δεν ήταν έτσι!
Και πώς να το ξέρει
τι έμελλε ν’ ακολουθήσει…
Κατά που φαίνεται, μήτε
Αυτός ο Δημιουργός τους,
γνώριζε τα τοιαύτα, τελικά!
Προφανώς και εννοώ το καλούμενο
Πρώτο ή Πρωτογενές Σκάνδαλο
–Εωσφόρος!
Άκου λέει… τον σκανταλιάρη Όφι!
Μα!.. Αλήθεια! Τι χρειάζονταν
όλα ετούτα τα παράδοξα,
εφόσον Όφις ο φημισμένος,
ήταν επίσης πλάσμα Του…
Τον Κτίστη του υπηρετούσε
στο μέγα, το αείποτε μοναδικό…
το… περίφημο πείραμά του!
Οπότε, ξανά και πάλι αναρωτιέται
ο όποιος διανοούμενος
γιατί θα πρέπει ένα άλογο…
ένα… ταπεινό ερπετό,
να θεωρείται τρισκατάρατο
από εμάς τους απογόνους
των Πρωτοπλάστων!
Και αν όντως ο Όφις, δεν ήταν
τίποτε περισσότερο από ερπετό,
ίσως θα έπρεπε τελικά ν’ απαλλαγεί
από την όποια (εναντίον του!)
κατηγορία!
Αν και θεωρείται κατώτερο όν
του Κτίστη,
είχε επιφορτισθεί έναν άκρως
σημαντικό ρόλο:
εκπροσωπούσε τον καίριο πειρασμό!
Το δε κακόμοιρο μήλο βαπτίσθηκε
φρούτο της ΓΝΩΣΗΣ!
Κάπως παρατραβηγμένο θα πείτε,
αλλά από κάπου τέλος πάντων
έπρεπε να πιαστεί και η συνέχεια…
Είναι αλήθεια, αληθινή ετούτη
η ιστορία
ή μήπως είναι τελικά ένα σπουδαίο,
μα πολύ σπουδαίο, παραμύθι,
με φοβερά συμπεράσματα;
4. Ανάμεσα σε πολλές και παρόμοιες
ιστορίες…
γνωστές στην αποδεδειγμένα,
άχαρη Υφήλιο
-για εκείνους που έχουν μυηθεί
στην Κλασσική Μυθολογία-
είναι κι εκείνη του Πατρός, Θεών τε
και θνητών, Διός,
όστις εξοργισμένος από τις φθηνές
συμπεριφορές των πλασμάτων του
αποφασίζει να τους καταστρέψει
ώστε να μην αρρωσταίνει από σιχασιά
για την ασυδοσία τους!
Και εδώ χωρά μια χαρά, η λαϊκή
κουβέντα
των νοητών σάκων, που έκαστος εξ ημών
κουβαλά:
έναν μπροστά, τον δικό του, και έναν πίσω,
των άλλων!
Ο παντοδύναμος Δίας, που αείποτε παρέβλεπε
τα δικά του καμώματα-ανομήματα
και που δεν του ξέφευγαν τα των άμοιρων Θνητών
έστρεψε την άωτο οργή του εναντίον τους!
Οι Θνητοί όμως, εποίησαν -έστω και κατά φαντασίαν- «εν σοφία», τελικά!
Και το λέω αυτό, γιατί όντως ξεκινά μία απρόβλεπτη
αντι-κίνηση… αντι-παράθεση!
Επεξηγώ…
Ο αγαθός Τιτάνας, ο Προμηθέας, θεωρώντας
μέγα αδίκημα τα του Διός καμώματα,
και δη, τον αφανισμό των αδυνάτων βροτών
επαναστατεί!
Αποφασίζει και σκαρώνει με πάθος και χωρίς φόβο, πήλινα ανθρωπάκια.
Στην συνέχεια ακολουθώντας συμβουλή συμπαθούς
προς αυτόν, χαρακτήρα, «κλέβει» την φλόγα
κεραυνού, – φωτιά από την του Ηφαίστου Κάμινο-
που ως μηχανισμός τιμωρίας, ανήκε αποκλειστικά
στον Δία
αντίπραξη άκρως ζωτική, για να τα ανθρωπέψει!
Το αποτέλεσμα όντως υπήρξε Θεϊκό!
Με ετούτη όμως την «μιαρή» πράξη, ο ημίθεος,
και χαρισματικός Προμηθέας,
είχε αποδείξει πως ήταν επικίνδυνος αντάρτης
εναντίον του βασιλέα των Θεών, Δία!
Επόμενο καθήκον του οργισμένου Βασιλιά
ήταν η τιμωρία για την απρόβλεπτη ανταρσία
του ημίθεου, εναντίον του !
Άλλωστε η όποια τιμωρία-υπόδειγμα του αθεόφοβου
Προμηθέα,
θα συνέβαλε θετικά ως προς την σύνεση όλων:
να μην διανοηθούν να τολμήσουν, να ανταρτέψουν εναντίον του!
Σιγά και θα περνούσε ετούτη η προδοσία,
ετούτο το ανόμημα έναντι του κατασκευαστού της φλόγας του κεραυνού…. του Θεού Ηφαίστου,
μοναδικό μέσον τιμωρίας προς χάριν της υπόληψης
του αστραπόβροντα Διός, «αβρόχοις ποσίν»!
σε τι επιτέλους στοχεύεις!
Αυτού του μεγέθους, οι πράξεις
ανυπακοής-κλεψιάς προς και από τον Θεό
ουδόλως περνούν απαρατήρητες
και οπωσδήποτε μακράν από του να είναι
συγχωρητέες!
Η τιμωρία του Προμηθέα από τον Κύρη,
τον Βασιλέα των Θεών,
δεν άργησε να πραγματοποιηθεί!
Θεέ… Κύριε των Δυνάμεων!
Οποία σκληρότητα! Και όμως!
Έγινε έτσι, πασίγνωστη στην Οικουμένη!
Τον κάρφωσε -κι είναι το μόνο βέβαιο!-
σε βράχο περιωπής… κάπου μακριά…
-ναι στον Καύκασο!-
ανέθεσε μάλιστα την φριχτή αποστολή
σε αετό αχόρταγο
το συκώτι του αλυσοδεμένου Προμηθέα
ολημερίς να τρώει!
Πολλές φορές σκέφτηκα μήπως αυτός ο ίδιος
-ο Βασιλιάς ο Δίας- ήταν ο πεινασμένος αετός!
Είναι γνωστόν, πως άλλαζε μορφές!
Κάποτε μεταμορφώθηκε σε Κύκνο και
ων ο βασιλεύς των Ουρανών και δικαιούχος
παρομοίων αποτρόπαιων επεμβάσεων
βίασε την μάνα του Αχιλλέα!
Όντως δεν επρόκειτο για μια νέτη-σκέτη
τιμωρία!
Οι μύθοι πήραν κι έδωσαν κι ετούτη εδώ
εξελίχθηκε
σε σοβαρή… μα πάντα μυθική ιστορία!
Και ήτανε για τον ήρωα κόλαση η καθαυτή!
Το βράδυ θεραπεύονταν ο άμοιρος αντιήρωας
Τιτάνας ο Προμηθέας κτίστης των πήλινων
ανθρώπων,
και την ημέρα -φτου κι απ’ την αρχή-!
στο καθήκον του ο «ασυνείδητος τιμωρός
αετός»!
6. Δεν τον συγχώρησε μαθές, ο Δίας
τον αντάρτη που σήκωσε παντιέρα
στον Πάντων Βασιλέα! Γιατί άλλωστε;
Έτσι ενδυνάμωνε την θέση του στην κορυφή
του Ολύμπου!
Και επαναλαμβάνω της φρίκης το σενάριο:
σαν τέλειωνε η μέρα, φτου κι απ’ την αρχή
την επομένη, ο του Διός αετός, εκτελούσε
κατά γράμμα, την έρμη αποστολή του!
Όμως ο Ηρακλής ο άλλος θρυλικός ημίθεος
το πάλεψε και τον απελευθέρωσε… λένε…
με την βοήθεια… αυτή την φορά του Διός!
Κάποτε ξεθυμαίνει και η των Ηγητόρων
Οργή, τελικά… ναι… νερώνουν το κρασί τους!
Τάδε εγράφησαν και εξακολουθούν να γράφονται
και όντως μας αρέσει να τα διαβάζουμε,
να τα ακούμε, να τα πιστεύουμε!
Ο Θείος Ηρακλής τρύπησε με τα βέλη του
τον αετό του Δία!
Λέτε αυτό που σκέπτομαι;
Ότι η τιμωρία του Ηρακλή, ήταν σβήσει από
την ζωή
με τις σάρκες του καμένες από το δηλητήριο
του Κένταυρου
που το πρόσφερε στη έρημη την γυναίκα
του ήρωα
κι εκείνη ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του
το ύφανε στην φανέλα του (πάντα του Ηρακλή!)
πιστεύοντας στα περί αθανασίας ψεύδη του,
σαν θανάσιμα τον κάρφωσε ο ήρωας με βέλος του;
Τι μπορώ να πω; Ακόμη κι έτσι θαυμάζω την των Ελλήνων
υπέροχη φαντασία για τα πάθη των,
τα σχετιζόμενα με το… «Έγκλημα και Τιμωρία»!
7. Μιαν άλλη στιγμή στην διάρκεια των αιώνων
ο Δίας είχε και πάλι οργισθεί με τα καμώματα…
τις συμπεριφορές των βροτών
-συνέβαιναν τόσα πολλά «παράλογα», που ο καημένος
Βασιλιάς, στιγμές ανάπαυλαςστερούνταν διαρκώς!
Αυτή την φορά αποφάσισε να τιμωρήσει τους θνητούς
με θανατηφόρο κατακλυσμό!
Εξαιρέθηκε ο των Θεσσαλών Δευκαλίων, ευλογημένος
ων, ως άνθρωπος-Βασιλέας,
όστις ειδοποιήθηκε από τον Δία για τον θανατηφόρο
κατακλυσμό,
και τα σχετικά με την σωτηρία του και της κυράς του,
Πύρρας!
Ιδού τι όφειλε να κάνει και το έκανε ευθύς:
Μαστόρεψε μέγα πλωτό και αφού επιβιβάστηκε
με το έτερόν του ήμισυ, εννέα μέρες ύστερα,
προσάραξε στον Όθρυ, ή στον Παρνασσό,
ή ακόμη και στον Άθω… Διαλέξετε και πάρετε!
Δεν είναι όντως ανάγλυφα, τα της μεγίστης του Δευκαλίωνος,
περιπέτειας,
σε βράχο του Ολύμπου… μήτε σε μπρούτζο χαραγμένα
για να μας φτάσουνε ως την σήμερον ημέραν!
Παραμυθάκι όμορφο πειθούς και σεβασμού για όλους,
εμάς… τα παιδιά μας…τα εγγόνια μας!
8. Από την πλευρά των Εβραίων ακούμε
τα παρόμοια!
-δεινοί έμποροι όντες, την εποχή ετούτη
πηγαινοέρχονταν στις όμορφες Κυκλάδες
στο μαγικό Αιγαίο και αλλαχού,
-στην πραγματικότητα κυκλοφορούσαν, ελεύθεροι, απλά…
γιατί ζούσαν εκεί!
Ω! Έλληνες του εμπορίου και της αποδοχής!-
Λέω λοιπόν και πάλι…
ότι από την πλευρά των Εβραίων
και σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη αυτών,
τότε δηλαδή που οι άνθρωποι τον δρόμο τους
(κατά πως ο Πλάστης υπαγόρευε!)
και πάλι τον είχαν χάσει…
αλλόφρονες και αδαείς μια πολιτεία έχτισαν
εντός κατασκευάσματος αλλόκοτου, τεράστιου,
όμοια με κάστρο πολύπλοκο -είδος puzzle-…
όπου παράδοξες συμπεριφορές, απεχθείς
ή αμαρτωλές, έπαιρναν ή έδιναν,
λέω λοιπόν πως απογοητευμένος ο Παντοκράτωρ-Κύριος …
τον πλήρη αφανισμό τους, αποφάσισε!
Όρισε τότε τον ευσεβή Νώε, άνθρωπο σωστόν
και νοικοκύρη,
μια Κιβωτό να κτίσει για την καλή φαμίλια του,
και από κοντά για το καλό των ζωντανών της γης,
να τα μαζέψει σε ζεύγη ζωτικά: το άρρεν και το θήλυ!
9. Μιλώντας για ζεύγη και ζευγάρωμα
αναρωτιέμαι για το ζευγάρωμα ομοίων τε των φύλων…
Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει ποτέ ότι ο Κτίστης,
έχει ευλογήσει μια τέτοια αλλόκοτη σχέση!
Δεν υπήρχε; Και βέβαια υπήρχε… ναι, και
θα πρέπει να ήταν ένα καλά φυλαγμένο μυστικό!
Άλλωστε ποιος νοιάζεται τελικά για την ιδιωτική
ζωή ενός!
Είναι προσωπική υπόθεση εκατό τοις εκατό!
Όχι όμως και η ανόητη και συχνά κακής γεύσης διαφήμιση!
Δεν τους χρωστά τίποτε, η λοιπή κοινωνία!
Να μας λείπει λοιπόν η στεντόρεια φωνή
πολλών τε και αδίκων -έχουμε και οικογένειες
αδελφέ!-
Ή… οι περίσσιοι οι κούφιοι φανφαρονισμοί
της όποιας σημερινής κοινωνίας!
Εκείνα λοιπόν τα πανάρχαια έτη ίσως κρινόταν
ως άρρωστη και ίσως τιμωρητέα κατάσταση!
Παράδειγμα αποτελούν τα Σόδομα και Γόμορρα!
Η πλειοψηφία ημών και υμών γνωρίζει καλά
μόνο
τα του Λωτ, ως υπόδειγμα ανθρώπου, που αξιώθηκε
να ειδοποιηθεί από τον «αλάνθαστο» Κτίστη υμών
και ημών -τώρα πια!- με αποστολή αγγέλου,
για την δια πυράς καταστροφή των πόλεων
που έβριθαν πολλών τε και ποικίλων αμαρτιών!
Ο Λωτ, ευλαβής ων και από κοντά η φαμίλια του,
-όλη η οικογένειά του, ήταν επίσης, εξαιρετέα-
αποχώρησε, πριν ο Κτίστης «βρέξει» την φωτιά του
με έναν και μοναδικό όρο: να μην στρέψει, ουδείς
εξ αυτών, την κεφαλή του από περιέργεια ώστε
να μαρτυρήσει
την κόλαση που άφηναν ξοπίσω τους,
την οδύνη να καταβροχθίζει τους ανεύθυνους,
έναντι της ανθρωπιάς!
Μόνη η γυναίκα του Λωτ… παράκουσε τον Κύριο-Τιμωρό…
και μαρμαρώθηκε την στιγμή που μαρτύρησε την κόλαση εκείνη!
Ω! Γύναι! Αλήθεια πιστεύετε ότι αυτό δεν ήταν
παρά διάκριση εναντίον των θηλυκών ανθρώπων!
Πάντως προσωπικά θίγομαι γι’ αυτή την διάκριση
των φύλων… στις ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης!
Θεωρώ ότι η γυναίκα είναι εξ ίσου ηρωική
έστω και αν δεν φέρει τους μυς του ανδρός…
Αποτελεί δε, ενδιαφέρουσα πνευματική παρουσία
στην όποια κοινωνία του πλανήτη μας!
10. «Κατά πως φαίνεται», ως άνθρωποι,
είχαμε, έχουμε και θα έχουμε υποδείγματα
ηθικού ξεπεσμού, στην απαθή Υφήλιο!
Θα ήθελα να πω «κατά καιρούς»,
όμως… συγχωρέστε με αν τονίσω τα περαιτέρω:
η αθλιότητα του σήμερα, άγγιξε τον Ουρανό…
ή ίσως ακόμη καλύτερα τον πάτο βούρκου! !
Είναι θαρρώ μια ένδειξη πως κατά βάθος
και πλάτος στην Γήινη την Σφαίρα
ο άνθρωπος επέμενε, και πάντα θα επιμένει
στην άθλια αποστασία του από το «Καλόν τε
κ’ Αγαθόν!»
11. Αγαπητοί συνάνθρωποι, παράδεισος
εστί…
η νοητή ευτυχία κι όχι τόσο οι πολύτιμοι κήποι,
ή τα κεχαριτωμένα πετεινά του όποιου ουρανού,
ο ήλιος, το φεγγάρι ή το χαμόγελο του νιογέννητου
«πεντακάθαρου από τις αμαρτίες του κόσμου»,
μωρού!
Ο… Η… Παράδεισος!
Άραγε παραμένει ίδιος, ίδια… όπως τότε που τον έπλασαν
οι αγαθοποιές δυνάμεις του ενός και μόνου Θεού;
Μην χαμογελάτε ειρωνικά, μήτε να ξεροβήχετε!
Καθότι βλάπτετε τις φωνητικές σας χορδές!
Ποιος άραγε μπορεί με βεβαιότητα, να πει
πόθεν αλήθεια ξεφυτρώσαμε όλοι οι πριν, όλοι εμείς
οι μετά, πολυποίκιλοι του Πλανήτη, κάτοικοι!
Αν άραγε υπήρχε είδος σπόρου σεπτού τε
και αγαθού από το χέρι του ενός, Καλού Θεού
και που συνέβαλλε στην των ανθρώπων γέννηση!
Αναρωτιέμαι για όλα ετούτα, ίσως όμως
περιττεύει να το ψάχνουμε εφόσον οι ιθύνοντες
που το παλεύουν στον αιώνα
δεν βρήκαν πειστικές ακόμη, απαντήσεις!
Μεταξύ μας… αμφιβάλλω αν θα βρούνε τελικά!
Ας σεβαστούμε λοιπόν την όποια σχετικά, πίστη
στην Υφήλιο!
Οι εδώ ιθαγενείς μας έχουν μια τρυφερή και πολύ ανθρώπινη,
«φυσική» πίστη…
«the continuity of life»: την συνέχιση της ζωής
μετά θάνατον
με μια μορφή που ταιριάζει στο άμεσο και αγαπημένο περιβάλλον τους…
τα δέντρα, τα φυτά, τα πολυποίκιλα ζωντανά, τριγύρω τους.
Και ακούγεται τόσο παρηγορητικό να αισθάνεται
ο ορφανεμένος δικός, τους μετοικήσαντες στην άλλη ζωή
κάπως έτσι, δίπλα του, κοντά του… μαζί του!
12. Επαναπαυόμαστε στις γνώσεις μας λοιπόν
συμπεριλαμβανόμενων ιστοριών…
ή όμορφων και μη μύθων των θρησκειών ημών!
Και δος του καταφεύγουμε σε κάποιες εικασίες,
ακολουθούμενες από σεπτές, ποικίλες ιστορίες
που εκτροχιάζονται συχνά, ως υπερβολικές.
Είναι αλήθεια πως από δαύτες, παρηγορούν τινές!
Από την εποχή των πρωτοπλάστων
ή των ιστοριών ανάγκη για την ύπαρξή μας,
αποδεικνύεται μέτρο παραμυθίας στις δύσκολες
ημών στιγμές: στην αρρώστια… στον θάνατο!..
Η φαντασία των θνητών είναι θαυμαστή, περίεργη, ατελεύτητη
και όντως παραγωγική
προς όλες τις κατευθύνσεις!
Κάποτε παύει να βοηθά, κι εδώ ας μην ξεχνούμε
τον διπρόσωπο Δρ. Τζέικιλ και Δρ. Χάιντ[4]…
ή τον ήρωα στο «Πορτραίτο» του Ντόριαν Γκρέυ[5] !
Στην πορεία της ζωής τα ποικίλα φαινόμενα
προβάλλουν ενώπιον των ομμάτων μας
και επιβεβαιώνουν ότι όντως, η πραγματικότητα
ξεπερνά την όποια φαντασία!
13. Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι των Σπηλαίων,
με το πέρασμα των αιώνων
έγιναν τελικά οι άνθρωποι του σήμερα!
Δεν παίρνω όρκο ότι τα ένστικτά τους έχουν
μετριασθεί, σιγάσει ή αφανιστεί!
Μάλλον όχι!
Από τις πράξεις τους διαπιστώνεται το αντίθετο!
Ίσως τα ένστικτα δεν αλλοιώνονται στο πέρασμα
του χρόνου
παρά με την εκπαίδευση εντός συμπαθούς κοινωνικής
ατμόσφαιρας,
ώστε να μπορεί να ζει, να μορφώνεται ως πρέπει,
και να ευημερεί!
Στις ημέρες μας, οι άνθρωποι τύπου Νεάντερταλ,
και οι αγροίκοι που επιμένουν να τους ακολουθούν,
αποτελούν παράδειγμα εμμονής των ενστίκτων!
Πρόκειται για ιδιάζοντας τύπους,
που λανθασμένα αποκαλούνται άνθρωποι!
Ενίοτε, λέω… ετούτα τα «παλικάρια της φακής»,
εξελίσσονται σε επικίνδυνες μάζες, ναι μάζες
γιατί ο καθείς τους χωριστά, είναι παλικάρια της φακής…
και να μου το θυμάστε αυτό: είναι θρασύδειλοι!
Ανώνυμοι εντός πληθώρας και υπό απαράδεκτες συνθήκες δεν διστάζουν
να κραυγάσουν, με έναν παράξενο τρόπο ή φθόνο,
«Σταύρωσον… Σταύρωσον, Αυτόν!»
14. Ας μην αυτοκολακευόμαστε, συνάνθρωποι!..
Διαπιστώνεται -και μάλλον όχι σπάνια- πως ελάχιστα
διαφέρουμε από τους προπάτορές μας!
Παραμένουμε Νεαντερτάλιαν ως προς τα ασίγαστα
Πάθη μας… τα ένστικτά μας…
Τα τελευταία λοιπόν που η φύση καλύπτει οικειοθελώς…
επιφανειοποιούνται όταν ένας -κατά τα άλλα normal-,
μεθύσει, αρρωστήσει ή πάθει αμόκ, σαν πάρει ουσίες…
Ο Κτίστης αδέκαστος, Ων, ειδοποιεί, τον έναν, έστω,
«καλόν» άνθρωπο, να εγκαταλείψει τον χώρο όπου ζει
καθώς θα πυρποληθεί εξ ουρανού και θα βυθιστεί
στην κόλαση… επί της γης ετούτη την φορά
ή θα πνιγεί στα θεόρατα κύματα μιας αβύσσου!
Τα παραδείγματα της άποψης, ευλογίας ή προστασίας
του Θεού
είναι -ως γνωστόν- άπειρα στην Παλαιά Διαθήκη
που ανήκει
στην θρησκειολογία των Εβραίων
και επίσης στην ιδεολογία των Αρχαίων ημών
προγόνων!
Οπωσδήποτε δανείστηκαν πολλά ο ένας από τον
άλλον
αφού μαγείρευαν τους μύθους των στην Μεσόγειο
όπου κυκλοφορούσαν… εμποράκοι μιας αλλοτινής εποχής.
Κι’ όταν δεν έχουμε παραδείγματα για εύλογες
αιτίες-τιμωρίες,
καταφεύγουμε στην φαντασία μας, που επηρεάζεται
από την όποια παιδεία μας και την πραγματικότητα
της εποχής μας!
Γράφουμε λοιπόν ποίηση με έμφαση περιωπής
Μυθιστορήματα, κινηματογραφικά σενάρια,
ενίοτε πλήρους ανατροπής των κοινωνικών κατεστημένων,
ή θεατρικά έργα, με απαίσιους συχνά χαρακτήρες!
Πάντα μας έλκει η φρίκη… το κακό… η τιμωρία…
Αν και δεν είμαι βέβαιος κατά πόσον, τελικά,
ο θεατής ή ο πελάτης του κινηματογράφου είναι
σε θέση
να χαλαρώσουν έχοντας εμβαπτισθεί στα νάματα
της ποθητής Κάθαρσης
που άλλοτε ήταν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα
της Τραγωδίας των Τραγωδών ημών
και αναξιοπαθών σήμερα, προπατόρων μας!
Στον κινηματογράφο υπάρχει κάποτε ένας ήρωας
που ισορροπεί τα δραματικά ή εξωφρενικά γεγονότα
του έργου π.χ. σε εκείνα του Τζέιμς Μπόντ,
όπου η κάποια ικανοποίηση στον θεατή ως είδος κάθαρσης,
επέρχεται από την ικανότητα του συμπαθητικού ήρωα
να πετύχει στους απάνθρωπους στόχους της αποστολής του!
Ο θάνατος καραδοκεί κάθε στιγμή και πετυχαίνει
στους στόχους του
δια μέσων απροσδόκητων… υπερρεαλιστικών!
Και φυσικά συμπεριλαμβάνονται οι πλακέτες και τα κινητά…
Και περιττεύει να σας υπενθυμίσω τα φρικτά γεγονότα
που περισσότερο από συχνά, παρελαύνουν στην
μέσω μιας εμπεριστατωμένης ειδησιογραφίας!
Ωστόσο η αλήθεια του σήμερα μαρτυρά, ότι πολλοί από εμάς
-όπως συνήθως συμβαίνει- ως άνθρωποι, παραμένουμε θρασύδειλοι!
15. Τελικά, ο άνθρωπος, είναι δύσκολο Ον!
Σκεφθείτε την ιστορία του Δαυίδ και του Γολιάθ…
Δίνει ο Θεός και ο Δαυίδ νικά τον απέναντι Γίγαντα,
με την σφενδόνη!
Όμως όχι και για τον Σαμψών, που περιέργως βασίζεται
στην δύναμη της περίφημης κόμης του!
Η Δαλιδά την κόβει και τον καταστρέφει ολοσχερώς!
-Ω! Σαμψών σου έλειπε ο ΝΟΥΣ παιδί μου!-
Άσχετο το γεγονός του γκρεμίσματος του Ναού
ων δεμένος στις κολώνες του, μαζί με τους ασεβείς!
16. Και τι σας λέει η παμπάλαια ιστορία
της Εβραϊκής Θρησκειολογίας,
που αφορά τον σοφό βασιλιά Σολομώντα
στον ρόλο του δικαίου δικαστή!
Θαρρώ πως όλοι την έχουμε υπόψη μας…
δύο γυναίκες, από τις οποίες η κάθε μια
ισχυρίζεται πως το μωρό για το οποίο τρώγονται
μεταξύ τους, της ανήκει γιατί είναι δικό της!
Δεν μπορεί ένας, παρά να θαυμάσει τον βασιλιά
για την αποτελεσματική επέμβασή του, την
κάπως έτσι,
όπως την φαντάστηκα και την καταθέτω:
«Αφού και οι δύο λέτε, ότι αυτό το ένα μωρό είναι
δικό της…
και η κάθε μια από εσάς, το θέλει για τον εαυτό της,
δεν γίνεται παρά να κοπεί στην μέση και να το μοιραστείτε!»
Ως εκ θαύματος… η αληθινή μητέρα αποκαλύπτεται
είναι εκείνη που τρέμει στην ιδέα του σφαγιασμένου
βρέφους της
και αποσύρει το αίτημά της , δεχόμενη να δοθεί
στην άλλη γυναίκα…
Ο Σολομών ξέρει πλέον, μόνο καλά, ποια είναι
η αληθινή μητέρα… και την αμείβει δεόντως!
Φαντασθείτε όμως την τύχη του άμοιρου βρέφους
αν και οι δύο γυναίκες ήταν ψεύτρες, κλέφτρες
ή τρελές!
17. Και τι να σκεφτεί κανείς για τον μάρτυρα
Ιωάννη τον Βαπτιστή
και την θυγατέρα αμαρτωλής, την ανώριμη Σαλώμη!
Ο χορός της ήταν για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή και
την τιμωρία του!
Καμία σχέση με τον βασιλιά… που χρησιμοποιήθηκε!
Ή όταν ο Σωκράτης που δίδασκε με την δύναμη
του Νου και της Ψυχής για να προσφέρει
τα νάματα της σοφίας του, στους νέους Αθηναίους
που διψούσαν για μία διαφορετική, εμπνευσμένη
άποψη πέρα από την κοινή λαϊκή,
για την ζωή, τις σκέψεις και τις σχέσεις των εκπαιδευμένων
των μυημένων και φωτισμένων ανθρώπων,
κατηγορήθηκε και τιμωρήθηκε ως απρόσεκτος
εγωπαθής, επικίνδυνος και αξιοκατάκριτος ανήρ,
ίσως ακόμη ως διεστραμμένος δολιοφθορέας!
Κατηγορήθηκε για αποπλάνηση, και εκμετάλλευση
των νέων ανθρώπων που μαθήτευαν κοντά του!
Βλέπετε οι σπουδαίοι Δάσκαλοι το έχουν στο
αίμα τους
να διαπλάθουν αγαθούς, σωστούς χαρακτήρες!
Έλα όμως που οι δήθεν αδιάφοροι προς τα παρόμοια ιδανικά,
δεν αδιαφορούν απλά, αλλά εκνευρίζονται παράλληλα
σε υπέρτατο μάλιστα βαθμό για τα όμορφα αποτελέσματα,
και εννοώ πάντα την σωστή, την σεβαστή διάπλαση ανθρώπων
που αγαπούν το φιλοσοφείν!
Πώς οι ά-χρηστοι θα πλανέψουν τους νέους
και θα τους φέρουν στα νερά τους, αν είναι
καλοί κ’ αγαθοί!
Εξαγριώνονται οι άσχετοι όταν είσαι διαφορετικός,
καθώς δεν είσαι πλέον η ποθητή εκμεταλλεύσιμη
ύλη!
Εξαγριώνονται, ορέγονται να σε ποδοπατήσουν
και εκείθεν να σε αφανίσουν!
Όντως πρόκειται για ζηλοφθονία!
Ο Σωκράτης καλός τε κ’ αγαθός, σωστός διδάσκαλος,
ο άνθρωπος που είπε ότι δεν μπορεί να υπάρχουν
πολλοί Θεοί και ο Δίας Βασιλιάς τους,
ούτε να μοιάζουν ως προς τα πάθη τους θνητούς
και ζήτησε να στηθεί
κολώνα αφιερωμένη στον Έναν τον Άγνωστο Θεό…
αρνήθηκε τέλος να αποδεχτεί τις κατηγορίες
που του απέδωσαν οι εν Αθήναις συμπατριώτες του
και την χυδαία πρόταση ή φύγει από την πατρίδα
του την Αθήνα
ή να πάρει το κώνειο!
Βράχος των πίστεών του, προτίμησε το κώνειο από
την φυγή,
αποδεικνύοντας άλλη μια φορά, ότι ως διδάσκαλος
ήταν η ανθρώπινη αρετή, ενσαρκωμένη!
Αδικοχαμένες ψυχές!
18. Ο Διδάσκαλος : ο αίρων τας αμαρτίας
του κόσμου!
Ο Ιησούς, ο Ναζωραίος αν και άλλου είδους
διδάσκαλος,
δεν είχε καλύτερη μοίρα από εκείνη του Σωκράτη!
Δίδασκε την αγάπη προς αλλήλους, τον σεβασμό
στον Κτίστη του γήινου και του ουράνιου κόσμου…
Μετά την δαφνοφόρα υποδοχή του, δεν κρύφτηκε,
μήτε αρνήθηκε τις ιδιότητές του ή τις σχέσεις του
με τους ανθρώπους
και οδηγήθηκε από τους Φαρισαίους, στον Σταυρό
με εκτελεστικό όργανο τους Ρωμαίους, κατακτητές
της χώρας!
Εβραίος που δίδαξε την αγάπη προς αλλήλους και αποκήρυξε
τους σκληρούς κανόνες των Εβραίων,
«οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος!»
Οι δε Εβραίοι αποκηρύσσοντας τον Ιησού, ως μη δικόν τους,
εξαιτίας των κηρυγμάτων του περί ισότητας και αγάπης
επέμεναν να τιμωρηθεί Αυτός, ως ασεβής προς
τις παραδοσιακές πίστεις και πεποιθήσεις τους!
Πόλεμος εναντίον ενός νεωτεριστή στην γη τους,
ενός επαναστάτη…
19. Το μίσος καταστρέφει ολοσχερώς!
Μανιασμένοι οι του είδους, κηρύσσουν τον πόλεμο
μεταξύ των ανθρώπων
και συμβάλλουν στην απομάκρυνση από τα ευεργετικά:
τον συμβιβασμό, την ανοχή, την άφεση, την αγάπη!
Μόνος και μοναδικός ο Ιησούς, κηρύσσει
τον πάλαι επαναστατικό νεωτερισμό στα χρονικά
των Εβραίων, και της Υφηλίου εν γένει
όταν ψιθυρίζει από τον σταυρό του μαρτυρίου Του:
«Άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι!»
Πόσο καταπληκτική είναι ετούτη η παράκληση
«εν τω μέσω της νυκτός» των Νεαντερτάλιαν ενστίκτων!
Αναρωτιέμαι για ετούτη την «απλή» συγχώρεση!
Οι άνθρωποι της εποχής μας συγχωρούν διαφορετικά,
καθώς δυσκολεύονται περισσότερο από συχνά!
Προσεύχονται, ζητούν απελπισμένα την βοήθεια του Θεού
για να βρούνε και να αδράξουν την ατραπό της συγχώρεσης…
Εμείς προσπερνώντας τα λαμπρά υποδείγματα
του Σωκράτη και δη του Χριστού Ιησού,
παραμένουμε αδύνατοι, δύσκολοι, δύσπιστοι, προσεκτικοί,
σκληροπυρηνικοί, απάνθρωποι!
Φοβόμαστε τον απέναντι, καθώς δεν θέλουμε να πιαστούμε
«κορόιδα»!
Κάποτε γινόμαστε κακοί… μα τόσο κακοί, τόσο πια
που κάποιοι από εμάς, -κατά τα άλλα ειρηνικούς ανθρώπους,
δοθείσης ευκαιρίας θα ξανασταυρώναμε τον αθώο Ιησού…
Θα ποτίζαμε με κώνειο τον Θείο μας Σωκράτη!..
20. Γεννήθηκε στην Βηθλεέμ…
σε φάτνη των αλόγων…
«ο Βασιλεύς των Ουρανών ο Ποιητής
των Όλων…»
-στην κατοχή των Ρωμαίων.
Ταπεινές οι ρίζες του…
αν και αργότερα ειπώθηκαν άλλα!
Είναι κι αυτά στο πρόγραμμα!
Θετός πατέρας ο ξυλουργός Ιωσήφ,
μητέρα του η Μύριαμ,
άρχοντας της Ιουδαίας Ηρώδης
ο Μεγάλος [6]…
Φονιάς ο των νηπίων την εποχή
που γεννήθηκε ο Ιησούς!
Γιατί μου θυμίζει τον άθλιο Bush…
που κατέστρεψε χιλιάδες τα παιδάκια
στο δύστυχο Ιράκ;
Και ας ήταν δικός τους, ο «άμοιρος»
κατά σειράν… Σεντάμ Χουσέιν
“once upon the time!”
Τον αμείψανε κι αυτόν με θάνατο…
Βλέπετε πόσο γενναιόδωροι είναι απέναντι
στους ανθρώπους των…
Ίσως και να τους φοβούνται εκ των υστέρων
και τους καθαρίζουν για να είναι ήσυχοι…
Αλλά αλήθεια ποιον φοβούνται αυτοί!
Κανέναν μα την αλήθεια… Κανέναν!
And the saga of the Middle East continued!
Οι διάδοχοί του πρόεδροι, έφαγαν
τον άμοιρο Καντάφη,
που τόλμησε τους έρημους να βοηθήσει
Αφρικανούς,
τόλμησε δικό του νόμισμα, μέγιστο ανόμημα
μεταξύ άλλων…
κι ύστερα, η συνεργασία, Κλίντον- Ερντογάν
εναντίον της συμμάχου των Ρώσσων, Συρία!
Οι κάτοικοι ετούτων των κρατών,
κατεστραμμένοι, αδικημένοι, ορφανεμένοι
από οικογένεια, γυναίκες και παιδιά…
ταπεινωμένοι, χαμένοι, στον αιώνα!
Κατακαημένη Ανατολή! Κατακαημένα
πληγωμένα, άμοιρα παιδιά!
Όλα έγιναν με σχέδιο και πονηριά ασίγαστη
Όλα έγιναν γιατί μισούνε άπαντες…
Όλα έγιναν με την συνεργασία των ομοίων
τους..
και ο κόσμος διαλύθηκε σκορπίστηκε
σαν το μελίσσι από τις κυψέλες τους
και σκορπίστηκαν στην Οικουμένη
και μαζί με τους δύστυχους αυτούς και
οι άλλοι οι διάφοροι
που εκμεταλλεύτηκαν τις περιπτώσεις
και κατακλύζουν και την άμοιρη Ελλάδα
που έχει πήξει στους άλλους, τους μη
πρόσφυγες
διώχνοντας τα δικά της παιδιά!
Πού εστιάζεται επιτέλους η νομοτέλεια;
Ποιος δεν θέλει να βοηθήσει τα άμοιρα
παιδιά
που τα έδιωξε η φρίκη του άδικου πολέμου!
Και ενώ Αμερικανοί ειδήμονες σφυρίζουν,
0ι οικονομικοί και άλλοι μετανάστες
βρίσκουν τρόπους
και κατακλύζουν τις ευρωπαϊκές χώρες
λες και είναι θύματα πολέμου!
Και ίσως και να είναι τελικά…
του πολέμου κατά της πείνας…
και η εκδίκηση κατά των δήθεν ευπόρων
χωρών
δεν φτάνει ως εκεί…
παρά την πληρώνουν οι άτυχοι πολίτες τους
στα τραίνα ή στις αγορές και αλλαχού!
Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους
πεινασμένους
και τους εξαθλιωμένους ανθρώπους
της Ανατολής
και κυρίως οι χώρες που ενώ συμβάλλουν
στην καταστροφή τους, δεν τους βοηθούν!
Τα παιδιά πεθαίνουν και εμείς όλοι παίρνουμε
τον θάνατό τους στον λαιμό μας,
γιατί εμείς από μόνοι μας, δεν έχουμε
την οικονομική άνεση να βοηθήσουμε…
Όμως δυνάμεις όπως η Αμερική και άλλοι…
οι Άραβες για παράδειγμα, θα μπορούσαν να σώσουν
τους πεινασμένους και τους διψασμένους
των αδικημένων κοινωνιών!
Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω περισσότερο,
πέρα από ετούτη την μνεία…
Προσεύχομαι και εύχομαι στον Κτίστη μου
και αινώ και επαινώ!
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ!
Μην φλυαρείς…
ξεχάστηκες για τα καλά και πάλι!
Μίλησες για τον Γάμο της Κανά!
Την ικανότητα της ευλογίας του ΕΝΟΣ
για δύο ανθρώπους, όπως η μοίρα όρισε!
Για το νερό που η ευλογία του ΕΝΟΣ κρασί
το ευλογεί!
Όμως εσύ… Δεν είσαι θεός, μήτε ο Υιός Του…
Μήτε καν Εβραίος!
Εκείνος ναι, μπορούσε τέτοιες πράξεις…
θαυμαστές! Έτσι μας λένε οι Γραφές!
Απλά, αγάπα τον πλησίον σου
ως «εαυτόν» ή «κατά δύναμη»
και φρόντισε για το Ίσιωμα
ή και το Σούρωμα του Αδίκου!
Θαύματα μπορεί και ο απλός ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Ίσως τα θαύματα των Θνητών
είναι επάξια των θαυμάτων του Ιησού
του Ναζωραίου
κατά κάποιον έντιμο τρόπο! ΜΙΜΗΣΗ;
[1] «…προσήλθέ σοι, μύρα συν δάκρυσι κατακενούσά σου ποσί, φιλάνθρωπε, και δυσωδίας των κακών λυτρούται τη κελεύσει σου» (σ. 140) ακολουθία: Μεγάλη Τρίτη, Ήχος α’, σσ.140 -166, Η Μεγάλη Εβδομάς , μετά ερμηνείας, υπό Επιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου, Αρχιμανδρίτου, Έκδοσις Δ’ Επηυξημένη. Εκδόσεις Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας Ελλάδος, copyright 1978, by Apostoliki Diakonia, Catalog Number 01-100, Printed in Greece.
[2] «… ο δόλιος φιλαργυρίας ερών, προδούναι σε Κύριε, τον θησαυρόν της ζωής, δολίως εμελέτησεν.» (σ. 140), Αυτόθι σσ. 140-162.
[3] Αυτόθι, Το ποίημα της Κασσιανής, σσ. 164-166
[4] Του Ρόμπερτ Στίβενσον.
[5] Του Όσκαρ Γουάϊλντ.
[6] Εκτυλίχθηκε στη Βηθλεέμ λίγο μετά την γέννηση του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με τις Γραφές. Με διαταγή του διανοητικά ανισόρροπου βασιλιά της Ιουδαίας Ηρώδη του Μεγάλου (73 – 4 π.Χ.) θανατώθηκαν όλα τα νήπια έως δύο ετών, στην προσπάθειά του να ανακαλύψει και να εξαφανίσει από προσώπου γης τον Ιησού Χριστό, που σύμφωνα με προφητεία θα αμφισβητούσε την εξουσία του. Ο θάνατος νηπίων δεν αναφέρεται καν από τον σπουδαίο ιστορικό της εποχής εκείνης Φλάβιο Ιώσηπο (37 -100), ενώ σύγχρονοι Δυτικοί θεολόγοι, κυρίως Αγγλοαμερικανοί, εκφράζουν προβληματισμό ή και αμφισβητούν τη σφαγή των νηπίων. (Πηγή το Ιντερνέτ)
PIPINA ELLES 